Kleuterschool

In eerste instantie zat ik bij jufrouw Truus en tentijde van deze gebeurtenissen bij zuster Martha. Diverse dingen zitten in mijn geheugen gegrifd zoals we daar iedere dag melk kregen op een bepaald uur uit glazen flessen met smalle nek. En dit werd in plastic schenkkannen gedaan om weer in plastic bekers te schenken. De kleur blauw is me daar speciaal goed van bij gebleven. En zoiets van dat hebben wij thuis niet dat soort plastic kleur.
Nu begrijp ik dat natuurlijk iets beter met die plastic bekers, kleine kinderen breken glazen. En het dagelijkse gebed wat we moesten opzeggen. Vreemd in het begin maar werd steeds normaler gedurende de tijd.
En dat juffrouw Truus iets beter in omgang was met de kinderen dan zuster Martha.
Ik denk vanwege de straf die ik gekregen had van zuster Martha. Dat heeft mij dat gevoel gegeven. En daar was ik natuurlijk zelf schuldig aan. Een heel sterk ding was, dat iemand bij de binnenvijver van de kleuterschool naar de vissen zat te kijken en ik de drang had om hem of haar hierin te duwen, wat ik dus ook gedaan heb. Met als resultaat dat zuster Martha me in de onverlichte kelder stopte. Dit was in eerste instantie super eng maar zoals men ervaart op een gegeven moment als je in een donkere ruimte bent dan als er ergens iets van licht binnenkomt dan wennen je ogen hieraan. En op dat moment begon ik de ruimte te verkennen wat daar allemaal lag en stond, Veel gekleurd papier in ieder geval. Een verwarmingsketel enorm groot, iets wat ik niet kon. Op het moment dat ik het maar jaaaa intressant vond en de zaken begon te onderzoeken kwam zuster Martha me weer uit de kelder halen. En draaide mijn oor extra hard om.
Een speciale dag was de dag van de processie. De hele klas werd omgekleed als misdienaar, in ieder geval je moest zo’n ding aan wat de misdienaren ook droegen. Vanuit de kleuterschool vertrokken we via diverse straten naar de kerk om daar een mis bij te wonen. Op de maastraat aangekomen lagen er allemaal rozenblaadjes op de grond die mensen naar je toe gooide wat natuurlijk allemaal prachtig was. We liepen langzaam de berg op en het huis voor de lltb had een tafel voor de deur gezet met allemaal kaarsen die branden en wat beelden dit was de eerste die ik zag. Ik was verkocht, wat een pracht zo mooi. En de mensen daar begonnen met rozenblaadjes te gooien over ons, bijna belachelijk maar ik moet het zeggen hemels ja, geweldig prachtig. Maar die kaarsen dat was iets, helemaal uit de bekende context. Vervolgens liepen we nog door diverse straten waar alles het zelfde bleef met tafels voor de deuren en mensen die rozenblaadjes bleven gooien. Een hele speciale ervaring nooit meer geevenaard.
En dan had je diverse activiteiten op school die me wel erg aanspraken zoals het speelkwartier. Dit omdat speciale speeldingen buiten werden gezet zoals bestuurbare auto’s. Uiteraard moest dan wel iemand jou duwen. Maar de sport was om zo snel mogelijk zo’n auto te veroveren voor je iemand voor was. Dan had je in het klaslokaal een hoek met zand en water, heel intresant, kan me alleen niet meer herineren dat ik daar gespeeld hebben alleen dat dat ding me enorm boeide. Buiten was er ook een zandbak extra enorm groot, daar moest ook regelmatig in gespeeld worden. Als je achteraan in de zandbak was kon de juffrouw je bijna niet meer zien dus hier werden weleens kinderen tot de nek in de zand begraven, wat natuurlijk niet werd geapricieerd. Ook niet door de juffrouw. Ik weet alleeen dat ik erbij stond te kijken, weet niet of ik ook actief was.
Bij deze zandbak stond een grote wilde kastanjeboom en van deze boom kwamen op een bepaald moment wel erg vreemde dingen vanaf met stekels en dat supergladde ding wat erin zat maar dat mocht je niet opeten zei de juffrouw want deze waren wild. Aija daar snapte ik weer niets van. Dus er waren ook dingen die er hetzelfde uitzagen als deze die je wel kon eten. Het zou nog aardig wat jaren duren voor dat hetzover was dat ik kastanjes zou eten. En dan was er de gymles, dit was wel het hoogtepunt van de kleuterschool. Die enorme zaal met allemaal vreemde dingen erin waar je vanalles op moest doen of met moest doen.
De apekooi was wel het spel dat de grootste opwinding verzorgde. 2 kinderen zaten achter je aan om je af te tikken en je werd gelimiteerd omdat je niet de grond mocht raken.
De opwinding zo groot dat als de tijd van de gym om was je afvroeg of dit wel waar was en de tijd niet vooruit was gezet.
De herrinering van de melkman mogen helpen de melk uit zijn citroen srv wagen te halen. Als je geluk had. Super intens. Deze auto kende ik wel want die kwam ook vaker bij ons thuis op de napoleonsbaan. Met allemaal die deurtjes en veel spul erin. Maar ook op een gegeven moment was het speelkwartier en ik was op de trappen van de school aan het spelen en opeens zag ik daar een kauwgom liggen. Naar mijn weten had ik er nog nooit een gehad maar wist wel wat het was. De twijfel in me of ik deze wel of niet zou pakken en in mijn mond zou steken, maar in een flits had ik de kauwgom al in mijn mond. Man wat smaakte dat ding fantastisch. En van de andere kant ook weten dat je die van de grond had geraapt, niet goed bezig zijn. Maar de sensatie van het nieuwe was doorslaggevend. Dezelfde ervaring had ik bijna ook met een peer die daar lag van de perenboom, van de kleuterschool, met dit verschil dat ik de wespen eruitzag vliegen. Dit was toch de limit die ik mezelf gaf en besloot om het niet te riskeren te eten.
Ieder dag, vroeg genoeg, stuurde mijn moeder me naar de kleuterschool. Maar bijna ieder dag kwam ik te laat op de kleuterschool doordat ik afgeleid werd door een paar winkels die mijn aandacht trokken. Daar was eerst bakker Sjang, die had een etalage vol met brood diverse soorten brood en nog wat andere dingen zoals beschuit en dingen die ik niet kende maar er erg smakelijk uitzagen. Daar had ik wat tijd voor nodig om te bestuderen te genieten van al dat wat me werd getoond. Vervolgens liep ik de molenstraat af om bij bakker fleuren uit te komen. Dat was het echte paradijs deze goeie man had de etalage niet alleen met brood vol liggen maar ook met echt snoep. Nou ik vertel je dit had echt wat tijd nodig om te bekijken hier kon je niet zomaar afscheid van nemen, dit moest grondig geinspecteerd worden gekeurd en bijna geproefd. Natuurlijk zag ik in de tussentijd achter me een hele hoop kinderen paseren, maar er was nog tijd zolang deze daar waren. En mijn ogen trokken alleen maar naar die mooie kleuren rood en groen en al wat lekkers was in de etalage van bakker fleuren. Tegen de tijd dat het echt rustig was op straat kreeg ik wel het idee dat ik moest doorlopen naar school. Naar onder langs de zwaan en het nonnen klooster naar Zuster Martha. Op een dag zag ik mijn moeder huilend binnenkomen en natuurlijk snapte ik hier geen moer van, maar nu snap ik het, het gesprek met zuster Martha waarom ik zo vaak te laat kwam met welke reden. En natuurlijk kon mijn moeder daar geen antwoord op geven.