Monday, September 28, 2009

Brood Pate en Mosterd


Alles op deze foto van eigen hand tot de snijplank toe.
Okee het mes niet maar das ook het enigste.
De leverworst smaakt heerlijk met de mosterd naar Duits recept.
En het brood ja daar hoeven we het al helemaal niet over te hebben.

Het verloren dorp



Bij een bezoek aan mijn geboorte dorp ben ik altijd op zoek naar de dingen die ik ken. En altijd is er een verandering die ik niet bewust heb meegemaak omdat ik er gewoonweg niet meer woon. Het brein is een gek ding dat je altijd naar de verleden tijd terugwerpt bij het zie van de veranderingen. Als ik de nieuwe school zie van de sprunk zie ik de school voor me waar ikzelf op heb gezeten en niet de nieuwe versie of de meisjesschool waar nu een rij huizen staat projecteer ikmezelf de meisjes school weer. En waarom is de sprunk afgebroken het was de nieuwe school waar ik naar toe ging omdat de oude jongensschool niet meer voldeed. Voor mij blijft het altijd de nieuwe school. Het Kempke een totale verandering al jaren, ik zie het nog steeds als uit de jaren 70 toen wij er dagelijks kwamen. Het dorp is niet meer mijn dorp, mijn ouders wonen niet meer in hun huis ze wonen aan de overkant. Ook het huis waar ze voorheen in gewond hebben was voor mij het nieuwe huis en een jaar of 20 geleden hadden ze een complete renovatie hier ben ik wel enigszins overheen gekomen maar niet de plaats van de wc en de nieuwe wc het brein wilde het maar niet accepteren. En dan leefde ik zowat 20 jaar in Venlo en Venlo mien stedje waas mien stedje tot op bepaalde hoogte. Het blijft toch een gek ding dat je herrinneringen blijven plakken iaan de oudste herinneringen het continueren en accepteren van nieuw is lastig ongemakkelijk, maar ook opwindend en verassend.
Gek ding dat brein. Mijn dorp blijft mijn dorp met heel veel hulp van herinneringen.



Verwoed gezocht naar herkenning
Een greep in eigen memoria
Rust en gelukzaligheid
Een tijdelijke verlossing
Het zand glijd uit mijn handen

Monday, September 21, 2009

Stenengooier

Afgelopen zaterdag op de drukste dag van de week normaal, maar deze zaterdag niet erwaren juist iets van 12 personen in het restaurant, gebeurde er iets raars.
Ik was druk bezig in de bijkeuken met het schoonmaken van rode bietjes toen ik een klap hoorde en het breken van glas en een paar hoge schreeuwtjes van vrouwen. Ik kreeg meteen een flashback van mijn omlaagvallen van mijn collectie azijn en dergelijken. Meteen ging ik in de eetgelegenheid kijken om te contateren dat iemand er een ruit ingegooid had. Ik zag hem nog wegrennen maar niet met overtuiging omdat hij al na 10 meter weer begon te lopen en weer een beetje rennen. Chino onze afwashulper meteen achteraan met Javier, mijn schoonbroer, ze haalde hem met gemak in. ondertussen belde Mikaela de politie waar ik zelf niet al te veel vertrouwen in had dat die meteen zouden komen, maar ja na 20 minuten waren ze er toch. Man werd in de auto gezet en mee naar het bureau meegenomen. Aldaar werden verklaringen afgelegd door onze mensen en de dader. De dader gaf zonder een kick alles toe en zei dat hij onder gebruik van drugs was, alles klaar en over. Dit werd ons verteld door Javier hij zei ook dat het bureau echt bijna niets had daarals een computer uit het jaar nul en nog minder. De politie had opgemerkt dat Javier overal fotos van had genomen waarna ze hem vroegen of ze zijn camara mochten gebruiken om een foto van de dader te maken en of hij die dan voor hun uit kon printen. Werkelijk toen ik dat hoorde viel mijn broek kompleet af, ongeloofelijk.
Uiteraard vroeg ik hem om mij die fotos op te sturen en zie hier het resultaat. Onze steengooier.



Alles is gelukkig met een sisser afgelopen en dat dit nog eens gebeuren zou is hoogst zeldzaam. De man had verder niets tegen ons restaurant of de eigenaren of het personeel dus daar lag het niet aan. Een impulsieve daad.

Friday, September 18, 2009


Vinden is zoeken.
Naar jezelf
Hoeveel ben je verloren?
Wat is je ontnomen?
Je gestolen eigendom.

Een rots van vertrouwen
Toekomst in de ogen
Verlangen verleden
Afscheid nooit

Ik groet je
Ik kan je niet loslaten
Niet laten ontglippen
Blijf bij me

Eeuwige verbinding
Nooit te laat
Ontbinding
Gelogen achtergrond
Verlaten

In rook gaat alles op
De dromen
De verbinding
Je toekomst
Indentiteit

Nichtendag bij Ome Wie


Klik op de foto voor een beter resultaat!

Gisteren kreeg ik een email van Maria met de volgende text:
Afgelopen zaterdag
hebben we nichtjesdag gehad bij ome Wie. Wijn proeven hij maakt al ongeveer
12 jaar zelf wijn en likeur enz. Dus bij aankomst koffie met zelfgemaakte
vlaai en een koffielikeurtje. Daarna gingen we boerengolf ook bij ome Wie
heeft hij zelf op een stuk grond naast zijn huis, toen wijn proeven en tussen
door ook nog een bbq en daarna weer wijn proeven. Het was een geslaagde dag
en daarom gaan we volgend jaar weer een nichtendag houden. We waren met 15
personen met ome Wie en tante Annie erbij. Wel erg gezellig.

Kijk dat noem ik nog eens een bijdrage voor deze blog.
Hopelijk in de toekomst meer, dank u.