Gebakken aardappel

De laatste eetkick hier in huis, opengesneden aardappel met af en toe panceta, gedroogd spek, ertussen. Heerlijk.

Impulsief

Wapenstilstand, de onrust leeft stil verder.

De maag verkrampt.

Vriendelijk lachend, pratend over niets.

Een hand op de schouder.

De haat spuugt uit de ogen.

Het lijf schud van walging.

Wachtend op het juiste moment voor actie.

Een verkeerd woord en ik heb je. Verbrijzel je, wurg je met je eigen woorden.

De spanning loopt langzaam weer op.

Zenuwslopend ongeduld onrust en huilen om aandacht.

Als een inktvlek uitgelopen.

De kanker van woede te lang ingehouden.

Het eet in jezelf niet in de ander. Controle over de situatie, op de tenen lopend.

Een ander zal er voor boete, bij voorbaat een geliefde.

Het gekke is dat waar we van houden, waar we eigenlijk voorzichtig mee om moeten springen, constant in het negatieve uitgetest moet worden. En de ontvangende partij niet begrijpend naar je kijkt, waarom? Waarom? Omdat een derde partij me het leven lastig maakt, daarom. Zelf niet beseffend.

De tijd brengt de oplossing, de vlucht of de confrontatie.

Opgelucht verder.

Kraken in Venlo 1979-80

Tijdens mijn verblijf in Kessel, ontmoette ik Floor op een van mijn muziekstrooptochten in Dom v/d Bergh in Venlo. Sinds ik wat geld verdiende kon mijn intresse in muziek gevoed worden dmv aankoop van behoorlijk wat L.P's. Onze gezamelijk intresse in muziek resulteerde in een uitnodiging om voor en na het concert van de Uk Subs, die zouden spelen in het Blerickse jongerencentrum, muziek te draaien. Dat nam ik met graagte aan, ook omdat ik het idee had dat die punkers eens wat anders moesten horen dan alleen punkmuziek. Op dat moment was er heel wat gaande in de muziek met new wave, en nog meer expirimentele dingen. Die avond met de Subs was er wel behoorlijk wat spanning, ten eerste had ik nog nooit gedraaid voor publiek en ten tweede had ik geen idee hoeveel ik mee moest meenemen. Het werd een doos vol met van alles en een beetje punk. Het belangrijkste van de avond qua muziek was dat ik James White and the Contortions wilde draaien en wat ook gebeurde. De spanning steeg enorm bij mij maar er gebeurde niets bij het publiek. Geen extra opwinding of negatief ontvang, heel goed bezig dus. Ik geloof dat ik een plaatje of 10 gedraaid had toen Floor zei, vanaf hier neemt Hay het over, hmmm minder cool, ik dacht dat .....
Na 1 jaar geen vriendin meer gehad te hebben sloeg de liefde weer hard toe met Karin een punkmeisje uit Blerck. Ik was veranderd wat aanging de meisjes, ernstig verlegen geworden. Daar had ik voorheen niet zo'n moeite mee redelijk relax met verkering maken of breken. Zij was verlief op mij dat was duidelijk, ik ook op haar, ook duidelijk, maar geen stap werd er ondernomen totdat zij, wij wachtend op de bus in Baarlo, zei; wanneer ga je me kussen? BOINK holy crap dat was effe straight. Okay lets kiss, wat een onhandig gedoe na zo'n lange tijd zonder. Dit zou weer het begin worden van weer een lange reeks met aardig wat meisjes tot ....




Floor introduceerde mij bij de Venlose kraak en punkscene. Een geheel nieuwe wereld ging er voor mij open. Mensen die bezig waren met muziek maken, kraak en antiemilitarisme spreekuren. Politiek behoorlijk actief waren, hier had ik nauwelijks of geen kaas van gegeten op dat moment. Ook mijn uiterlijk veranderde enigszins net voor dat ik naar Kessel verhuisde was ik behoorlijk onder de indruk van de New Wave look in Antwerpen "De Waag". Wat grotendeels inhield dat ze geen bakkebaarden hadden en sommigen zelfs geen wenkbrauwen, Bijzonder heftig vond ik dat, dat wilde ik ook. Het is werkelijk wonderlijk hoeveel impact dat op mij had zoiets kan ik me heden ten daage niet meer voorstellen. Ik zou niet weten wat me nog een shock kan veroorzaken om me heftig opgewonden te maken door het gebeuren, ding of wat dan ook. Weken had ik al gepland om mijn bakkenbaarden te minimaliseren tot net boven de oren, maar hoe? Uiteindelijk had ik het lef dan en melde bij mijn moeder dat ik uitgeschoten was met scheren, Ahumm. Ik vond het geweldig, hierna begon ik ook langzaam aan pakken te dragen ingekocht bij het leger des heils en door moeders op maat gemaakt. Met Floor veranderde ik weer een beetje meer naar de punk achtige kant, kettingen aan de broek genaaid, leren jas volgespoten met texten enz.. Dit veranderde uiteraard weer snel genoeg in een mix van beide dingen. Bij de bezoeken die ik thuis aflegde werd er redelijk mild over gesproken zover ik nog weet. Al was reactie altijd wel welkom, jejeje.
Ik vertelde Floor dat ik graag uit Kessel wilde verhuizen naar Venlo of hij iets wist in het kraakgebeuren, met mij waren er nog 5 anderen die iets wilde kraken. Aldus werden we aan elkaar geintroduceerd om een plan te maken. Jack kende ik al en mijn toenmalige vriendin en een vriendin van haar en nog een Duitser. Na een paar bijeenkomsten over het hoe en wat zouden we op een avond het pand op het Monsepaadje gaan kraken. De avond dat we het huis gingen kraken was de gehele scene om te helpen bij de eerste uren, die zo belangrijk zijn. Omdat het de politie een mogelijkheid geeft om je eruit te zetten. Een enorm tankstation met aangrezend huis. Iedereen zijn eigen kamer met nog een gemeenschapelijke huiskamer en keuken. Na een paar uur binnen zijn geweest was de eerste spanning eraf, de wouterij was al een paar keer gepasseerd maar zonder een woord gewisseld te hebben. Onze technici hadden al voor stroom en water gezorgd, blitzteam. Rond een uur of 23.00 was het wel bekeken en ging de support groep weer huiswaarts. Dat was ook wel weer een spannend moment maar er gebeurde niets. Geen extra patroulles, niks. Het leven als kraker had zijn aanvang genomen. Ondertussen werkte ik nog steeds bij de Globe. De mix van werk met kraken en aanverwanten werd steeds moeilijker. Veel tijd besteede ik met uithelpen van andere kraakgroepen die uitgezet zouden worden en vroegen om steun en dan maandag weer naar het werk was niet echt kicke. Het grotendeel van de mensen zaten allemaal in de soos en er werd me duidelijk uitgelegd hoe de dingen aangepakt moesten worden voor het beste resultaat. Aldus besloot ik niet meer naar het werk te gaan, dat zou betekenen dat ik een straf uitkering zou krijgen van 2 maanden van 40% wat me niet echt boeide met het geld dat ik al opgespaard had van het niet betalen van huur water gas en electriciteit. Ik kocht wel echt een hele hoop platen op dat moment. Daar kon de gehele scene van meegenieten want er werd behoorlijk gecopieerd naar casettes. Iedere dag kookte we in toerbeurt en poetste volgens lijstjes. De tafel werd gedekt en dan was het gewoon aanvallen, nog erger dan in de schans, gewoon zoveel als mogelijk. De helft van het bord werd niet opgegeten gewoon vanwege gulzigheid van de ogen. En dan de eeuwige sigaret na het eten die geblust werd in het halfvolle bord, wat een klerezooi als je afwasbeurt had, afschuwelijk. Maar ik deed ook vrolijk mee in dit verhaal om niet achter te blijven. In die tijd verloor ik ook de intresse in mijn vriendin en aangezien we in het zelfde gebouw woonde moest dat toch gebeuren, er was gelukkig nog een kamer vrij. Ik was danig verliefd op een ander meiske uit Eindhoven.

Vakantie in Paraná

Wat een toestand uiteindelijk. We zouden in het apartement van de moeder van een vriendin logeren maar we hadden al een gevoel van "wat zal er fout gaan". Je hebt dat nu eenmaal met sommigen mensen en met haar hebben we dat beiden. Na een busreis van 6 uur aangekomen en aangebeld bij de buren om de sleutels af te halen. Niemand die de deurbel beantwoorden bleek dat Anyi op de verkeerde knop had gedrukt. Okay opnieuw dus ook niets. En weer vergiste Anyi zich en drukte op de bel van de moeder en ja hoor die beantwoorde, ze was gewoon thuis, UUUPSSS. an maar een hotel zoeken of iets dergelijks dus. Het werd een hostel waar Anyi niet al te happy mee was. De volgende dag meteen op zoek naar iets humaans want dit was niet echt kicke, ik bespaar jullie de speciaale details. Om 11.00 stonden we bij de cabañas wat we wilden mooie bosrijke omgeving met een zwembad in de achtertuin en een rivier in de voortuin en links van ons een groote speeltuin voor de kidsz. Perfect. Hier hebben we dus iets meer dan een week doorgebracht om de batterijen weer op te laden.

Vakantie In Paraná II

Het was hier duidelijk warmer dan in Buenos Aires met een hogere vochtigheidsgraad. Maar met het zwembad in de voortuin was het leven redelijk gemakkelijk. Effe afkoelen 5 meter vooruit en met een sprong in het water. De 2de nacht had Rufino koorts of van de hitte de zon was tussen 13.00 en 17.00 echt niet te harden daaro, je zag ook de mensen van het strand vluchten vanwege de intensiteit. Een bezoek aan de stad daar hebben we ons alleen in de avond aan gewaaagt na 19.00. Parana is een redelijk grote stad met 250.000 inwoners en heeft ook een echt winkel centrum. Wel iets groter dan Venlo en ook zeker meer te doen. Uit eten hebben we eigenlijk weinig gedaan aangezien we naast ons vakantiehuisjes stands waren van de vissers die de zojuist gevangen vis al verkochten, Heerlijk!!! Wat een smaak. Ieder dag een ander visje gebakken. Boris had binnen mum van tijd ook al een nieuw vriendje, Bauti, die een video computer had. Ook binnen mum van tijd was de computer in handen van Boris die nogal obsesief is met de dingen, hij denkt dat alles van hem is namelijk. Al met al zeer geslaag in Entre Rios en wie weet nog eens een keer.

De stamboom

Cornelis Theodorus van Lier, geboren te Helden op 02-11-1911 en overleden te Tegelen op 27-01-1970, gehuwd met Mechtilda Maria Petronella Timmermans, geboren te Maasbree op 08-10-1909 en overleden te Venraij op 07-03-1962

De ouders van Cornelis Theodorus van Lier zijn; Peter van Lier, geboren te Helden op 26-01-1861 en overleden te Helden op 20-01-1924, gehuwd te Helden op 14-01-1901 met Anna Gertruda van den Beuken, geboren te Helden op 04-05-1868 en overleden te Helden op 31-05-1947. Dochter van Hendrik van den Beuken en Theodora Verhaegh
Peter van Lier was weduwnaar van Catharina Hermans, geboren te Roggel op 23-08-1866 en overleden voor 1901 te Helden, zij huwden te Helden op 13-04-1896. Dochter van Mathijs Hermans en Dorothea Claessen

De ouders van Peter van Lier zijn; Pieter van Lier, geboren te Maasbree op 10-08-1827 en overleden te Helden op 28-07-1884, gehuwd te Helden op 12-04-1860 met Johanna Lemmen, geboren te Helden op 07-08-1830 overleden onbekend. Dochter van Nicolaas Lemmen en Petronella Wolters

De ouders van Pieter van Lier zijn; Petrus van Lier, geboren te Maasbree op 18-12-1795 en overleden te Maasbree op 05-04-1858, gehuwd te Helden op 20-11-1817 met Maria Catharina van Lier, geboren te Helden op 23-09-1792 en overleden te Maasbree op 13-06-1867. Dochtervan Martinus van Lier en Petronella Groenen

De ouders van Petrus van Lier zijn; Henricus van Lier, geboren te Sevenum op 13-05-1753 en overleden te Maasbree op 22-06-1817, gehuwd te Maasbree op 09-01-1782 met Gertrudis Maria Smets, geboren te Maasbree op 25-03-1754 en overleden te Maasbree op 12-05-1831. Dochter van Joannes Smets en Maria Peters

De ouders van Henricus van Lier zijn; Henricus van Lier en Joanna Minten

Vakantie!!

Vandaag is officieel mijn eerste vakantiedag. Zo moe als een hond zoals jullie al gelezen hebben in een blog die ik schreef een paar dagen geleden. Maar Vakantie! We gaan naar Parana in de provincie Entre Rios waar het nog heter is dan hier, YES!! Pfffff.
Het is de hoofdstad van de provincie en toch nog goed voor over de 200.000 mensen. We kunnen naar het huis van de moeder van een vriendin. 4 blokken van de rivier vandaan, cool! Verder het cultureel erfgoed moeten we nog bestuderen maar d'r zal vast het een en ander te bekijken zijn schat ik zo. Luitjes ik zeg tot over 2 weken. Haije

Ongeluks datum

Donderdag de 13de, net niet. Hier in Argentinie hebben zo ook iets met de 13de maar niet op vrijdag. Hier is dinsdag de 13de de dag van minder geluk. Das effe wennen gelukkig hebben ze wel het zelfde nr. Ik moet er niet aan denken om me iedere maand druk te gaan maken over een nummer of eens in de zoveel tijd alshet op de speciale dag valt. Toch blijft dat nummer erin gebrand misschien gebruik ik het alleen als het me uitkomt zo ongeveer het zelfde als je een gebroken hand hebt en je ziet ineens allemaal mensen op straat met een gebroken hand. Maar je vraagt je soms af zoals er ook 11 september bestaat of je zelf ook een datum hebt. Ik kan me zo van een paar familie leden voorstellen die een datum hebben. Voor mij een datu die gegraveerd staat in mijn brein en ieder jaar weer een terugkerend ding is kan ik niet zeggen. Tot nu toe alleen blije datums, geboortedatums. Hier kom ik nog op terug voor nu nog een prettige donderdag en tot morgen.

Spiegels

Spiegels zijn gemaakt voor zoveel redenen en niet alleen voor vrouwen. Hoe verrast kun je zijn als je jezelf weer ziet na lange tijd.
Zelf ben ik niet een spiegelmens die zich iedere dag moet inspecteren over de veranderingen in het gezicht of haar. Als je een bepaalde haarsnit hanteert kan ik me er wel iets bij voorstellen dat dit onderhouden moet worden of een gepunte snor. Als ik me scheer, eens in de 5 a 6 weken zie ik mezelf maar echt daar waar ik moet scheren, weinig intresse om een verdere inspectie te doen maar meestal is het van oojaa dat ben ik en klaar met het onderwerp. Natuurlijk toen ik jonger was in de jaren van de hormonen bekeek ik mezelf behoorlijk kritisch wat en hoe ik wel het een en ander veranderd zou willen zien. Had meestal meer te maken op een ideaal type. De meeste dingen maakte je gek, een paar voorbeelden. Een tijd lang wilde ik niet zo lang zijn als ik was maar zo klein mogelijk, mijn haar wilde ik stijl hebben want dat van mij met lichte krul, echt niet boeiend.En zo zijn er nog talloze voorbeelden van dingen waar ik tijdelijk een gevecht aanging in mijn kind of pubertijd.

Boris en Rufino

Als er een verveeld in huis is dan is het wel Boris. 2 maanden vakantie is echt te veel van het goeie. Op het moment gaan we in toerbeurten naar de plaza, De plaza heeft een zandbak wat speelgoed , schommel roetsbaan en een wip met klimrekken. Er bestaan hier oplossingen zoals zomerkamp wat perfect is voor de kids. Het is iedere dag naar de jardin met zomeractiviteiten. Maar helaas betaal je niet per week maar per maand en dat betekent, ik heb half januari vakantie tot februari, dus de maanden zijn gekort. En het is echt een beetje te duur om een week naar de maas te gooien. Rufino daar en tegen heeft wat meer aandacht nodig, ook vol energie, die heeft de plaza ook echt nodig om een beetje te kalmeren, gelukig hebben we nog een patio met zwembadje dat vind tie echt helemaal geweldig. En alles wat Boris uiteraard doet.

Boris zijn verjaardag in de Creche

Pijn

Pijn is iets wat je je hele leven meedraagt, de een meer dan de andere. Iets wat ook moeiljk te pijlen is. Er zijn mensen die graag praten over hun pijn en dit ook waar maken met de tientallen pillen die ze moeten slikken. Ik ben een beetje traag met die dingen, kijk het me aan wacht af en hoop op stille genezing. Hoofdpijn tandpijn buikpijn allemaal dingen die doorgaans van tijdelijke aard zijn. Medicatie voor deze kwaaltjes gebruik ik zelden of het moet ernstig uit de hand lopen en ik kijk er scheel van. Je kent het wel een hoofdpijn met heftige steken in je hoofd tot aan de oren of ogen. En dan zie je mensen om je heen waarvan je denkt man wat een watjes. Hier ben ik toch over gaan twijfelen, mensen zijn nu allemaal een beetje anders en de eene heeft een andere pijngrens dan de andere. En uiteraard de comentaren die ik gehoord heb over mijn rituelen hoe pijn die wel doen. Ik zeg das jou film niet de mijne. Om pijn is het niet te doen, de pijn is een bijzaak, ik zeg daarmee niet dat die niet bestaat, weldegelijk maar zeer verdragelijk. Hoe kan je zomaar een paar uur aan hake gaan hangen omdat bovennatuurlijk bent, nou ik niet in ieder geval,misschien wel een raare voor de meesten, daar heb ik ook nog wel het een en ander over te vermelden, daar komen we op terug. Ik ben net zo raar als de rest van de wereld ook, ik zeg hoe klein is de wereld, je eigen bol. Vorig jaar juist voor de geboorte van Rufino had ik mijn laatste halve marathon gerend, met succes maar wel een voet die een beetje opgezet was en een knie wat gevoeliger. het meteen wat rustiger aan gedaan met rennen maar het ging maar niet over. Tot op de dag van vandaag heb ik er nog steeds last van en het heeft te maken met de slaaprust, ja dat onderwerp, ik raak maar niet uitgerust. De voet doet het inderdaad redelijk als ik een paar nachten goed geslapen heb. Wel nu dus hopen op een welverdiende slaap!!

De omgedraaide wereld

Met ook nog een uurverschil van 4 - 5 uur blijft een item wat vaak terug komt als ik comuniceer met de Nederlandse kant. Ook ik maak gebruik van hoe laat is het bij jullie of hoe warm of koud het is. Ja en inderdaad het water kolkt hier de andere kant op. Nu na non stop 5 jaar in Argentinie voel ik me er meer thuis dan ever en over terug gaan zeker geen sprake. Met al de sociale bezigheden die hier opgebouwd zijn en de rompslomp die erbij hoort, dan heb ik het over zaken van de overheid of instituten alhier. Dingen waarvan je zegt nou ja das nu niet echt kicke, het blijft relatief want er zijn ook in Nederland 101 dingen op te noemen die niet echt kicke zijn. Ik voel me op mijn gemak de straat waar ik woon is MIJN straat de winkel waar ik groente koop is MIJN groentewinkel. Vind er nog maar eens een in Nederland! Hier heb je er op ieder straathoek een net zoals de slager. Dat blijft me fascineren dingen die vroeger normaal waren in het dorp of stadsleven en die langzaam vergaan zijn in supermarkt producten en plastic verzeild geraakt. Het product zodanig verbouwd dat er helemaal niets meer is te herkennen van wat het feitelijk was. Ja ik hou van de Argentijnse slager!! Wat wel jammer is dat hier geen bos te bekennen is, dat mis ik wel maar daarvoor woon ik in de stad.

1979

Met Ger en Harrie maakte ik heel wat dagtripjes in de auto van Ger’s vader, dit was een nieuwe Mazda en die rook heerlijk van binnen. Ger maakte casettes voor ieder reisje zodat we steeds weer verrast werden met zijn nieuwe aanwinsten van muziek. Naar kermissen, jongerencentra’s, festivals al deze zaken ondernamen we in die auto. Geregeld werd er gestopt op een parkeerplaats om een blowtje tot ons te nemen in de vrije natuur. Dat blowen ging niet onopgemerkt aan mijn ouders voorbij in ieder geval niet aan mijn moeder. Zij probeerde regelmatig een conversatie op te starten als ze maar ook iets merkte dat ik anders was in mijn gedrag. En meestal had ze dit wel goed in de gaten. Tot op een dag ze wat wiet gevonden had en het bewijs er echt was. Ze liet me dit zien van; nu geen gezwam meer en vertel op. Uiteraard was ik zelf al behoorlijk ingelicht over het wel en wee van drugsgebruik aangezien dit item hoog op de conversatielijst stond van onze vriendenclub. Alles werd geanaliseerd en gespeculeerd als we er niet precies wisten hoe of wat. Ik legde mijn moeder uit dat wiet softdrugs was en ongevaarlijk niet zo gevaarlijk als alcohol bijvoorbeeld. Mijn moeder kon zich daar wel in vinden en er werden geen vragen meer gesteld. In de tussentijd had ze zelf wel wat informatie opgedaan over hoe en wat met drugs. Een tijdlang ging ik ook veel om met Wiel en Johan die bijna ieder weekend naar Antwerpen gingen, Plein "De Waag", dit was wel het punk episch centrum van Belgie. Je had er wel een bar of 8-10 waar alleen punk en new wave gedraaid werd. En uiteraard duchtig gebruikt werd, niet alleen blow maar vette hard drugs noem maar op. Van heroine, had ik al gezworen om af te blijven, maar cocaine en speed mocht ik graag gebruiken, dit werd behoorlijk aangeleverd door Martin en Theo die inmiddels al behoorlijk in de problemen hierdoor zaten. Door Wiel en Johan werd voorgesteld om een huis te gaan huren wat ik wel geslaagd vond. Het werd tijd om te nokken in Baarlo en weer de vrije wereld in alhoewel ik nog wel aan het werk was bij de Globe. Uitendelijk vonden we een huis in Kessel, behoorlijk groot, waar Wiel, Lee, Johan en ik zouden intrekken. Met moeders naar het tref wat net open was, nieuwe winkel, en daar alles goedkoop ingeslagen voor mijn slaapvertrek en handoeken. Het spul heb ik gebruikt tot het moment dat ik naar ARgentinie vertrok. S'morgens werd ik afgehaald met het busje van de Globe en s'avonds weer terug gebracht. Rond die tijd dat ik weer terug kwam in Kessel was er behoorlijk leven in ons huis. Een paar maanden later had het huis zich getransformeerd tot een drugshol en daar was ik me eigenlijk maar half bewust van. Ik had mensen uit Venlo leren kennen uit de kraakscene en muziek. Dus Kessel boeide me minder en minder, al zag ik uiteraard dat het daar met enkele behoorlijk in de fout liep qua drugs gebruik. Op het juiste moment ben ik vertrokken naar Venlo om met enkelen een pand te gaan kraken. En in de tussentijd op en neer naar de Globe. Mijn drang om meer vrijheid te hebben werd behoorlijk verstoord door het werk bij de Globe, ik moest toch nog iets verzinnen om dit te veranderen. In de tussen tijd was mijn gebruik van speed ook behoorlijk verveelvoudigd en kon zeggen dat ik hier wel een probleem mee had. Tijdens het werk bij de Globe gebruikte ik ook regelmatig en op het moment dat ik een Surinaamse colega kreeg werd er behoorlijk geblowd tijdens het werk. Dit kwam me wel duur te staan. Op het moment was ik gieter met Sam, Surinaamse colega, en we vulden de kleine kastjes er vrolijk me vol. We hadden uiteraard speciale kledij en laarzen die voor deze arbeid geschikt waren. Die ene keer kwam ik bij een kastje dat ik aan het vullen was, zo stoned als een aap, voelde ik het warm worden aan mijn voeten, bleek ik wat vloeiend ijzer in mijn laars geschud te hebben, geniaaal!! De overal in de laars geduwd in plaats van over de laars. Als een haas de laars uitgetrokken om die typhus hitte van me af te krijgen. 3de graads verbrand aan de rechterkant van mijn rechter voet. Je kunt het nog steeds redelijk zien nu.
2 weken thuis.



Een half jaar later, ik was al van baan veranderd binnen de Globe, moest ik gietstukken stralen. Daar zaten regelmatig wat tijden tussen dat je niets te doen had. En met Sam smoketen we er nog vrolijk op los. De oven was ook een prachtig plaats om stoned weg te dromen, al die spatters van vloeibaar ijzer, prachtig om te zien. Maar niet te dichtbij anders kunnen er ongelukken gebeuren. Als de oven leeggelopen was werd het gat gedicht met een prop klei. Dit werd gedaan met een lange ijzeren staaf van een meter of 3. Die keer stond ik dus te dichtbij waar op het moment de man met de staaf zich draaien om deze weg te zetten raakte hij me in het oog. Om duidelijk te zijn het ooglid, het bloeide enorm en ik zag niets met mijn rechteroog, lichte paniek ik dacht dat was mijn rechter oog dus, shit. Naar de eerste hulp in het ziekenhuis in Tegelen. In de wachtkamer wachten op mijn beurt, het was niet geweldig ernstig aangezien ik het bloeden kon tegen houden. Op een gegeven moment hoorde ik van afstand een geschreeuw van heb ik jou daar. Ambulance personeel rennend met bed op wielen. Voor mijn neus voorbij zie ik iemand in het bed en een losse hand op de buik gelegd, bizar gebeuren. Ik vond me gelijk niet zielig meer en bleef de rest van de opvolgende dagen met een knoop in mijn maag rondlopen. Mijn ooglid werd dichtgenaaid en ik kon weer naar huis voor een paar dagen.

Taxis 2

Om het gehele taxiverhaal af te ronden zijn er nog wel enkel feiten die opvallend zijn. Dat uiteraard omdat er een berg van zijn dan vallen de groepsafwijkingn ook op. Ten eerste een verzamel punt is uiteraard het tankstation, sommige tankstations daar zie nog geen normale auto meer alleen de zwart gele auto. Het tijdsstip maakt ook weinig uit er zijn er altijd die effe moeten tanken rusten of met de colega babbelen. Menig uiten is een belangrijk punt van deze mensen goed en slecht. Je hebt ook enkele rustige figuren maar in het algemeen willen ze je wel iets vertellen en niet andersom. Een ander verzamelpunt zijn goedkope restaurants parillas, Bbq's en kioskos. Als je op een van de plekken die lui ziet weet je dat daar goedkoop kunt eten, das wel handig op zich. Of de andere bijkomstheid is dat ze op die plek niet geknipt worden voor parkeren. Daar zijn ook nog andere trucks voor, bijvoorbeeld achterklap openstaan, een kartonnetje over het nummerbord enz. enz. Op de avenidas meer dan 4 banen is er een baan gereserveerd, de rechter, voor Taxis en bussen. Dit om sneller vervoer te garanderen, uiteraard met mensen in de taxi om te vervoeren. Helaas komt dit niet voor en zie je de lege taxis de baan overstromen en dit met een tempo van plus minus 20 km per uur. Zwaar irriterend aangezien je vaak niet kunt oversteken door de colonne die zij vormen.

Taxi's

Vandaag een foto erbij van wat ik gisteren beschreef. Zoals je kunt zien. Buiten de gewone automobilist heb je ook de taxichauffeur die denkt dat tie alleen op de weg is. Hier in Buenos AIres zijn er rond de 30.000 taxis de kun je je wel voorstellen dat je in de shop gedeeltes van de stad je echt niet druk over vervoer hoeft te maken. Over het algemeen zie ik hier gepensioneerde figuren die nog een cent bijverdienen met taxirijden. Enkele keren dat ik in de taxi zat vond ik het maar raar dat de taxi behoorlijk schokte alsof de chauffeur het gas in en uit liet gaan, schokkend gewijs. De eerste keer dacht ik nog zal wel wat aan de motor hebben. Een 2de keer denk je nog hee die heeft hetzelfde als die eene keer. Maar een 3de of 4de keer begin je je toch echt af te vragen wat er aan de hand is. En op een gegeve moment viel het me dus op het potverdorie oudevandagen die in die taxi's rijden, nog te shaky om het gas goed ingedrukt te houden, fantastisch!! Niet dus, levensgevaarlijk die lui, ze zijn gewoon traag en zien niet te best en reageren na kunnen. Als ik nu in de taxi stap en zie dat het een oudje is weet ik na vertrek waar we aan toe zijn, oftewel in welke staat onze chauffeur is. Gelukkig is er nu ook een nieuwe mode, de vrouw die taxi rijdt das wel heel wat beter dan die oudjes en de ontwikkeling gaat snel!

Fietspad

Ik fiets nu iets vrolijker door de stad naar het werk, ze zijn fietspaden aan het aanleggen. Al is dat weer een groot woord. De straten hier die doorgaans een richting verkeerzijn hebben ze de linkerzijde gereserveerd voor fietsers. Dit houd in dat ze een soort van cementen verhoging geplaatst hebben waar autos die ruimte respecteren als gereserveerd voor fietsers. De straten hebben aan beide kanten een aflopende kant om de regen te kunnen verwerken, zie behoorlijk schuin. Hier hebben ze voor de blijde fietsers niets aan gedaan waardoor als je tegenkomend verkeer bent verplicht bent om in de water aflaat te fietsen, das minder en behoorlijk gevaarlijk met nat weer. Maar heel wat veiliger dan voorheen waar de automobilist denkt dat de weg van hem is.

Laatste stuipen

Alles goed, normaal. Maar licht de dagelijkse deken van bedekking maar eens een beetje op dan kom je tot andere woorden.
Slaap is het thema hier alles hangt af wat Rufino doet in de nacht dat bepaalt ons humeur voor de rest van de dag. Wat betreft nu op dit moment, duffe dag. Laat thuis vannacht 3.00 uur, Anyi doet de nacht ronde met hem en dat betekende laatste nacht 3 keer opstaan, een peuter van 1 jaar met zo'n nachtprofiel ongeloofelijk, erger dan een baby. Wanner zal onze eerste nacht komen van 8 uur slapen. Het lijkt zo ver weg, Juist toen Rufino geboren werd waren we in een prachtig ritme, Boris had zijn tanden alle kleine baby dingetjes achter de rug en een fijne nacht rust. Klagen helpt je ook niet veel verder het is de kleine die zich goed moet voelen en dat maaakt ons ook happy uiteraard. En dan kom je weer uit op Alles goed, normaal.