La carrera de Miguel

Vandaag de 10 km van Miguel gerend.
Deze wedstrijd staat in het teken van Miguel die verdwenen is tijdens de dictatuur.
De overheid bied deze wedstrijd gratis aan voor iedereen, voor de herinnering en dat sporten belangrijk is. Sinds afgelopen week heb ik het trainigsschema van Cesar gelopen die me sinds de vorige week begleid naar de 21km op 11 mei. Afgelopen vrijdag kreeg ik een mail met de opdracht hoe ik de wedstrijd moest lopen. Hij tipte de eerste helft rustig aan en de 2de helft vol gas. Voor mij is het een pure gevoelszaak aangezien ik nog geen horloge heb met hartslag en afstandmeter. Wel had ik natuurlijk mijn normale horloge waarmee ik op de afstand kon checke hoe het er voor stond. Deze keer had ik de dag van te voren ook een beetje rekening gehouden met het eten geen suiker en vet. Pasta met tomatensaus en muesli met mijn handgemaakte yoghurt. Vanmorgen meteen een banaan gegeten en dit afgeblust met een stevige mok met koffie. Daar aangekomen zag ik al meteen een bult van mensen zoveel!!! Enkele duizenden, vorig jaar meer dan 5000. Een kwartier van tevoren ben ik wat warm gaan rennen om me daarna naar de overvolle start te begeven. 2 minuten na het startschot passeerde ik ook de startlijn om mijn horloge te starten op 0.





Op 2 km kregen we het teken van de 2 km waar ik kon checken hoe snel ik liep, 10 minuten en 40 seconden. Voor mijn gevoel nog iets te langzaam als ik die 50 minuten van de laatste keer wilde halen. Ik versnelde een beetje maar niet te gek want ik wilde in de 2de helft alles geven.
Nog voordat we op de 5 km lijn kwamen waren er al enige personen op het plaveisel gevallen, das toch echt wat minder om te zien. Ook al is het niet zo erg het maakt je onrustig, mij in ieder geval. Op de 5 km keek ik weer op de horloge en ik zag 26 minuten en 20 seconden. Oeps dat word dus gas geven!! Ik perste er in 1 km behoorlijk wat uit waarna de benen zwaar werden en wilden niet meer meewerken. Na de 8km gepaseerd te zijn moest ik me mentaal toch weer effe wat opfrissen om er nog wat uit te krijgen maar voor de laatste km zou ik toch alles gaan geven wat ik nog in me had. Op de finnish stopte ik mijn horloge op 52 minuten en 10 seconden met de tong op de knieen.
Het vervelende is dat ik meteen na de w.c. wil na zo'n wedstrijd, de spieren ontspannen zich en er is ruimte hiervoor. Maar ik wil ook graag wat water of iets van een powerdrankje en dat is wachten in de rij zoals altijd. En dan nog de zaak ophouden lastig.
Uiteindelijk ben redelijk content met het resultaat aangeien ook niet meer zo opgefokt ben voor het resultaat. Op naar de volgende ergens in April.