Leverworst in het zuur

In mijn gesprekken met mijn colegakok Pedro hebben we het vaak over Nederlandse en vooral Limburgse etenswaar. Afgelopen week had ik een herinnering van het jonge leven dat moeders regelmatig leverworst in het zuur kocht en gebakken haring in het zuur. Ja dat wou ik wel weer eens proeven, de haring heb ik maar meteen overgeslagen die is hier zeldzaam te verkrijgen. Met een goed recept van een leverworst meteen aan de slag gegaan. Toen hij gekookt en klaar was sneden we hem open en Slagerij Ghielen stond gelijk langs mijn neus aanwezig te zijn. Flashback enorm, het enige wat ik me nog afvraag is of ik iets meer kruidnagel moet gebruiken. Maar dit terzijde. Een flinke lik mosterd dr overheen en smullen, ik had juist dit op en er kwamen weer gelijk 2 nieuwe eetgedachtes in mij op leverworst met Limburgs broet en gebakken leverwoorst. Gelijk nog een paar stukken afgesneden en deze in een pan met wat boter gedaan, ooh mijn god wat een fantastisch spul heerlijk. En dan zie ikmijn colega altijd naar me kijken van wat een gebruiken hebben die Limburgers toch, fantastisch, hij is helemaal gek van appelstroop, dat was een openbaring voor hem. Toen hij dit geproefd had hebben we meteen een varkensvlees menu aangepast om te overgieten met appelstroop, een gebakken varkenspoot, jaaa heeeeerlijk. Nu staat er dan een grotepot met gesneden leverworst te rijpen zodat tie gegeten kan worden, nog een paar dagen dan kunnen we er aan beginnen.



Op brood gebied ben ik weer terug bij af in ons huis sinds ik zachte puntjes maak.
Mijn colegakok Pedro had een goed recept hiervoor en ik sluit me hierbij aan. En de rest van de familie ook, Anyi en de kids. Ik heb nu al sinds een maand of 2 niets anders meer gebakken dan deze broodjes, begin nu langzamerhand weer te verlangen naar mijn bruin brood.

De school is weer begonnen

Afgelopen maandag is het nieuwe schooljaar weer begonnen, Boris en Rufino waren op van de zenuwen Anyi ook. De schoolkleding voorzien van hun namen (mijn nieuwe hobby borduren) konden we met de hele clan richting school. Boris harstikke blij om zijn oude klasgenootjes weer te zien en Rufino in de war waarom hij niet met Boris in de klas zat. Ik ging met Rufino en Anyi met Boris. Harstikke heet die dag ik zweete me het pleur... We hadden dan ook nog eens een groepsactiviteit met het heleschoolgezelschap met eigen gebouwde instrumenten. Rufino bleef maar klooien dat tie bij mama wou zijn dat koste me ook heel wa zweetdruppels. Boris zag ik aan de overkant zitten braaf en geduldig, zo kende ik hem nog eigenlijk niet maar zoals je ziet elk kind van die leeftijd heeft heel wat omwending in de positieve richting. Toen we zaal ingingen werd Rufino gelukkig wel wat relaxter, hier zocht hij gelijk zijn eigen weg en ging aan de slag om nieuwe vrienden te maken.



Toen ik Boris op de eerste dag afhaalde kreeg ik meteen de opmerking van de juf dat we wat strenger op moesten treden tegen hem omdat hij niet luisterde en niet mee deed aan de activiteiten. De volgende dag had hij zich schijnbaar heel goed gedragen en de juf zei het tegenover gestelde, oo wat een lieve aardige en goedmeewerkende jongen, man krijg toch de kleren, ja we zijn allemaal wel een beetje zenuwachtig. Maar goed we kunnen al terug kijken op een fijne week met een paar uur rust in huis. Al was de laatste dag met Rufino ook alweer wat. Ik ging hem afhalen de juf maakte de deur open om ieder kind naar zijn ouder te sturen. Toen het de buert van Rufino was keek hij me nog niet eens aan en rende meteen naar zijn schoonmoeder, ja het ventje heeft al oog voor de meisjes, Hmmmmm.