De Berckt

Van pinkpop tot inline skatersbaan tot reservecamping volkswagentreffen en op het laatst tot echte camping deed de baan bij de berckt dienst. Om te beginnen bij het begin. De eerste naam die bij mij opkomt is paardendrafbaan “De Berckt”, zoals de naam in het begin zei was deze baan gereserveerd voor paardendrafrennen. Een echte wedstrijd heb ik nooit gezien daar, maar wel dat ze daar aan het oefenen waren met die karretjes. Machtig om te zien, het paard in draf wat een concentratie. Ook waren er regelmatig paardenmarkten waar opa en ik naar toe gingen, hier kon je bekijken en kopen, van Belse tot dwergpony’s. Bij een bezoek aan opa en oma werd ons verteld dat we autocrossen konden gaan kijken bij de Berckt. Het geluid van de auto’s was uit de verte al goed te horen. Dat leek ons wel wat, het zou mijn eerste kennismaking worden met iets dat me de opvolgende jaren behoorlijk in de ban hield. Die keer ging ik erheen met een paar neven, Gerard, Peter en Ger. We gingen via het voetbal terrein en kwamen aan bij de racebaan waar ik ook het trainings en voetbalveld herkende. Het was een behoorlijk stoffig gebeuren, de baan was van zand, uiteraard vanwege de paardenrennen. Om de zoveel races kwam er een wagen water sproeien zodat de mensen nog wat konden zien. Her en der gebeurde wel eens een ongeluk maar niet al te pittig. Het ruigste vond ik de laatste klasse de zware amerikanen met hun typische zware geluid, de stockcars. En als je me effe de tijd geeft herinner ik me nog wel wat namen zoals Piet Kleyngeld, van de Wal en Janssen. Heel wat lui kwamen vanuit Engeland en Duitsland om te crossen of te kijken. De start was ook een van de dingen die iedere keer boeide, de auto van de Naco reed voorop met achterin een man staande met witte overall en een vlag, hij gaf constant directies aan de rijders, in de tussentijd hoorde je de popcornsong. In de laatste bocht gaf de Naco wagen me een spuit gas, indrukwekkend die witte Ford mustang, om vervolgens veilig in het middelveld aan te komen. Vanaf dat moment was het vrijspel voor de coureurs en begon de race.
Op een gegeven ogenblik werden er ook allerlei shows in de pauze gegeven zoals ze standaard enkele jaren parachutisten op het middenveld lieten landen. Ook hadden ze een achteruitrijrace met uiteraard Dafjes en caravanraces dat was allemaal een beetje afgekeken van de televisie. Leuk om in het echt te zien. Dat hele gedoe met dat autocrossen boeide me wel en er volgde nog menige keren dat ik er naar toe ging al werd het met de tijd steeds moeilijker om er gratis in te komen. De Naco had namelijk een hondenvereniging ingeschakeld om het terrein te bewaken tegen mensen die er voor niets in wilde. Voor ons was het gewoon afwachten tot ze naar een andere kant liepen. En dan roetsj naar binnen, kei spannend. Maar naar verloop van tijd stonden er zoveel lui met honden dat je er echt niet meer in kon. Het echte spektakel ging ervan af voor mij toen de baan geasfalteerd werd, nooit meer onder de modder of zand naar huis. de ongelukken werd ook steeds erger en er vielen zelfs doden. Man wat zagen we er af en toe uit alsof je een reis door een natte sahara gemaakt had. Of zoals moeder zei; jullie zien er weer uit als varkens. En ja we werden op een gegeven moment met de overall naar het autocrossen gestuurd zo erg was het. Wat ook behoorlijk stimuleerde om naar het autocross te gaan was om flesje te rapen hier kon je een behoorlijke cent mee verdienen en dat was heel fijn.
Heel wat later in de tijd, participeerde het Baarlose verenigingsleven om de bezoekende mensen van drank en een broodjes knak te voorzien. Als je een jongen van de vereninging kon was het wel geregeld dat je er voor niets in kon en gratis eten en drinken had. De bockworst met superscherpe mosterd was onovertreffelijk lekker, dat was buiten de mars en enkele andere zoetigheden het enige wat je kon krijgen in die kraampjes. Maar dat hield in als jij aan de beurt was dat het vica versa was. En dan na afloop naar huis als je over de napoleonsbaan fietste zag je regelmatig weer een auto met aanhanger met een van de auto’s die je zojuist op de baan had gezien. En bij thuiskomst vroeg moeder altijd; hoe ver stonden de auto’s vandaag? Iets verder dan de gieterij van Geraedts aan beide kanten. Dan was het weer aardig druk vandaag he, jajaja. En de popcornsong bleef nog dagenlang in mijn hoofd hangen na een Nacodag.