Verblijfsvergunning

Op 15 mei - 15.45 - 2007 heb ik dan eindelijk mijn Documento Nacional de Identidad (D.N.I.) in handen. Na 8 maanden heen en weer lopen van en naar autoriteiten. Bij mijn 2de vertrek, december 2005, naar Buenos Aires wist ik precies wat ik nodig had om dit document te verkrijgen zodat mijn aanwezigheid in lengte van dagen hier legaal zou zijn. De start van al dit was in Nederland waar ik mijn geboorteacte en bewijs van goed gedrag op de een of andere manier moest zien te verkrijgen. Deze zouden een stempel moeten hebben van internationale gerechtelijke erkenning, de apostille stempel. De reden om dit alles mee te nemen naar Argentinie en om niet de procedure in Nederland op te starten had alleen maar met een ding te maken, tijd! Aangezien Anyi maar 3 maanden in Nederland kon verblijven werd ons niet de kans gegeven om alles daar af te handelen. Anyi had bij haar advocaat nagevraagd over de mogelijkheid tot afhandeling in Argentinie, en die was er, ik moest alleen die 2 papiertjes hebben niets meer. De geboorteacte was een fluitje van een cent maar het goed gedrag bewijs was effe iets anders. Onschuldig als ik was ging ik naar de gemeente om te vragen wat ik moest doen om dit bewijs in handen te krijgen. Het bewijs van goedgedrag kon ik alleen krijgen als iemand me erom vroeg zoals een werkgever of ambassade. Hierna heb ik de Argentijnse ambasade gebeld en de situatie uitgelegd dat ik alles in Argentinie wilde regelen. Volgens de ambassade ging dit niet zodat ze me niet konden helpen bij het verkrijgen van mijn goedgedragdocument. Er was dus geen enkele manier om dit document te krijgen op eigen aanvraag. Het is heel erg vreemd als je iets niet kunt krijgen wat over jezelf gaat. Uiteindelijk met mijn handen in het haar heb ik een advocaat gebeld, Michel Geraatz, om advies te vragen, hoe ik dit het beste kon aanpakken. Het antwoord was simpeler dan ik dacht, hij zei; je broer is toch werkgever je kunt hem vragen zodat hij jou naar dit document vraagt. Woow wat simpel. Mijn broer had net zoiets achter de rug aangezien hij een nieuwe frietkraam in Genooi opgestart had en al zijn personeel aldaar dat bewijs nodig had alvorens daar te kunnen werken. Na instructies ging ik weer terug naar de gemeente, ik hoopte dat ik niet weer dezelfde ambtenaar zou krijgen waar ik al die vragen aan had gesteld dat zou een beetje vreemd zijn in dit geval, gelukkig dat ik niet in een klein dorp woonde met alleen 3 ambtenaren. Na weer 3 keer terug te zijn geweest en een telefoontje van mijn broer aan de chef van de afdeling burgerzaken kon ik mijn bewijs eindelijk aanvragen. Ik bespaar jullie de details. Na 6 weken, 5 dagen voor vertrek naar BA, viel eindelijk mijn broodnodige document in de bus waarna ik meteen naar Roermond ging om de apostille te halen. Op 31 december 2005 zat ik opgelucht in het vliegtuig richting Buenos Aires met alle papieren die ik nodig had. Na enige maanden vertoefd te hebben in BA moest ik weer terug naar Nederland om mijn dingen te regelen waarbij ik had gehoord, als ik het land, Argentinie, zou verlaten was het goedgedragbewijs niet meer geldig. Ongeloofelijk dat ik dit weer opnieuw moest doen. Wederom naar mijn broer en met lood in de schoenen naar de gemeente waar ik wederom de deur werd gewezen. Terug naar mijn broer die er onderhand genoeg van had, waarop hij wederom een telefoontje pleegde met de chef aldaar. Enkele weken later kon ik met alles weer terug naar BA, ik had zelfs in Nederland het document laten vertalen wat dan ook uiteraard nodig was. Op 21 september trouwden we en dit bewijs van trouwen zou ook zeer goed van pas komen om de verblijfsvergunning aan te vragen.


Een week later stonden we op de stoep van imigratie met de papieren toen we aan de beurt waren bij het eerste deel was de man verbaasd dat we alle papieren al hadden en wees ons naar het 2de deel waar de papieren goed of afgekeurd zouden worden. Bij het tonen van het goedgedragsbewijs moest de man zich 2 keer achter de oren krabben waarom ik een goedgedrag voor een horecavergunning bij me had. Anyi vertelde hem het verhaal dat je in Nederland dit papier niet zomaar kunt krijgen en dat was genoeg voor de man. Een dipje was dat de vertaling in Nederland gedaan niet geldig was en zou die hier moeten laten doen met certificaat. Hier kwam de vrouw goed van pas die mij de directe vertaling deed tijdens ons trouwen. Tevens werd ik naar een goedgedragbewijs van Argentinie gevraagd waarna hij me het adres gaf waar ik dit kon krijgen. Een dag later zaten we daar met een nummer van 3 cijfers te wachten op mijn beurt, het duurde 6 uur voordat ik aan de beurt was. In dit gebouw kwam mijn eerste confrontatie met vingerafdrukken, ik had dit al enkele malen bij Anyi gezien en vond dit wel wat, nu was het mijn beurt om de zwarte inkt op de een of andere manier van mijn vingers te krijgen. Een dag later kon ik in op bepaald uur het bewijs afhalen zonder te wachten, pffff. Om wederom terug te gaan naar imigratie met mijn bewijs. Ik had wel enigszins de knijp dat ik iemand anders zouden krijgen waar mijn goedgedragsbewijs uit Nederland weer onder de loep genomen zou worden. Maar deze keer was het geluk met me dezelfde man was aanwezig en alles werd goedgekeurd, op naar het volgende deel. Hier werd een pasfoto van me gemaakt en waar ik een nummer moest tonen onder mijn hoofd ja ja net als een crimineel. Bij betaling van 200 peso kon ik het gebouw verlaten en moest na 2 maanden terug komen om mijn goedkeuring te krijgen.



2 maanden later kreeg ik die goedkeuring wat inhield dat mijn verblijfsvergunning vanaf dat moment goedgekeurd was, ongeveer 12 december. Ik hoefde alleen nog maar naar de plaats waar ik mijn DNI zou af kunnen gaan halen. Als gedacht dat dit het laatste stadium was had ik het toch verkeerd wederom moest ik hier weer ingeschreven worden en na 90 dagen terug komen. Na 95 dagen was ik weer ter plekke waar ik 2 pasfotos mee moest nemen en vingerafdrukken moest maken. Controleren of alles klopte wat geschreven stond in het DNI, de man die me hielp ondekte al dat ze een fout hadden gemaakt bij mijn namen, er stond Pertus in plaats van Petrus. Ik kon na 40 dagen terugkomen dan zou het geregeld zijn in de tussentijd kon ik nog steeds geen rekening openen bij de bank omdat ze mijn Dni nr nodig hadden, het kon blijkbaar niet met het paspoort nr. In de tussentijd moest ik dus geld overmaken op Anyi’s bank nummer. De laatste keer terug om mijn DNI te halen zei Anyi al als je een fout ziet zeg je maar beter niets anders word het een oneindigend verhaal. En wat bleek er zat inderdaad een fout in “zie foto” Maasbree geschreven als Massbree. We laten het zo als het is en zwijgen hier verder over. Wanneer zou dit belangrijk kunnen zijn?