Kamerbewoning

Op donderdagavond was het koopavond in Venlo en de bars waren extra druk zoals Bonaparte, Boogaloo, Trocadero en meerdere kleine obscure plaatsen. Ik was al diverse malen in het Venlose uitgeweest met vrienden maar nog nooit alleen. Enige malen in Bonaparte met enkele blowvrienden uit de omliggende dorpen om wat hash te scoren. Die keren dat ik in Bonaparte kwam vond ik de sfeer enorm gespannen, er zaten behoorlijk wat heroineverslaafden waarvan het merendeel Ambonees. Zittend bij de ingang en iedereen van top tot teen observerend, ook had ik gehoord dat er regelmatig iemand in gevechten werd neergestoken aldaar, dat gaf me nu bepaald geen rustig gevoel. Sommigen waren aldaar ook niet te schuw om duidelijk te maken dat ze een mes hadden, ze waren hiermee aan het spelen zoals een vlindermes wat open en dichtgeklapt werd de hele tijd en een ander die zijn dolk in het hout van de tafel gooide. Nadat de man was gesproken over de hash, hij had niets, maakten we ons dan ook weer snel uit de voeten. Dit was het incident dat me een behoorlijke heftige indruk gaf van het Venloose uitgaansleven. Maar aangezien ik in Venlo woonde wilde ik natuurlijk ook weten wat er nog meer in het uitgaansleven aan de hand was. Trocadero was de uitgekozen plek voor mij daar draaiden ze disco en meer van het dansbare spul. Bij binnenkomst werd ik verrast door de grote hoeveelheid Ambonezen die bij de ingang stonden. Mijn gedachtes vlogen meteen terug naar Bonaparte. Ik had mijn plekje verworven om de zaak eens goed te observeren maar ik was niet de enigste die aan het observeren geslagen was ook waren ze mij aan het observeren. Daar kreeg ik het wel een beetje benauwd van en ik voelde de druk stijgen. Mocht ik niet naar binnen of naar meisjes kijken wat was er aan de hand ik had geen flauw idee. De knieen werden week mijn hoofd licht en verdween in een diep zwart voor enkele seconden. Bij het openmaken van mijn ogen werd ik ondersteund door een paar Molukse jongens en vroegen, of ik me wel goed voelde? Door de gehele spannng was ik van mijn stokje gegaan en had wel genoeg geleerd van deze ervaring vlug maar weer naar huis naar mijn veilige kamertje in de lessingstraat en beter maar gewoon in de toekomst weer gezamelijk met de vrienden weer op stap.



In de tussentijd kwam Andre Alberts regelmatig op bezoek waarmee ik zo nu en dan een fles whiskey achterover sloeg. Op een winteravond kwam Andre op bezoek en kwam met een bebloede mond binnen. Bleek hij op zijn tanden gevallen te zijn toen hij over een beijseld bergje wilde fietsen. Ik zag het al helemaal voor me, die tanden van Andre vroegen om een ongeluk als je hem kent!
Mijn eerste kamerbewoonervaring was met een half jaar van korte duur aangezien ik aan de gestelde regels behoorlijk schijt had. John en Kokkie gingen met de kerst naar Engeland om John’s familie te bezoeken. Nu had ik de kans om dus 2 weken alleen in huis te zijn en voor mezelf te zorgen. Waar dus helemaal niets van kwam. Ik kocht zo af en toe wat eten en ruimde vanaf het eerste moment geen donder op. Ook de afwas liet ik links liggen, ik had er gewoon geen zin in. zelfs op de dag dat ze terugkwamen weigerde ik om maar ook iets te doen, afwassen, de kamer zuigen, mijn bed opmaken, er was een of ander ding geblokkeerd in mijn hoofd om het niet te doen. John en Kokkie kwamen op een gegeven moment thuis en de ravage die ik aangericht had de afgelopen weken. Kokkie kon het niet geloven dat dit zo uit de hand was gelopen. Meteen werd er naar de schans gebeld of ze me weer opkonden nemen want dit was buiten alle proporties. Terug naar de schans ik vond het helemaal niet erg ik voelde me daar thuis. Ik kwam al snel bedrogen uit met het thuis voelen want inmiddels waren er weer behoorlijk nieuwe mensen ingestroomd en daar stond ik nu niet bepaald op te wachten om weer opnieuw vriendschappen te sluiten. Zover ik nog alles op een rijtje heb verliep dit halve jaar aldaar vrij rustig en verstevigde ik in die tijd mijn vriendschappen met de Kesselse vrienden. Al kan ik nog enige relaties herinneren met meisjes die thuis problemen kregen omdat ze met iemand omgingen van de schans. Een van die meisje had wat speciaals wat ik terugherkende in enkele meisje die ik voorheen een affaire mee gehad had. De geur die ze met zich meedroeg was iets wat me week maakte, de onschuld, geur van de onschuld, daar legde ik mijn relatie mee. Menigmaal vroeg ik me af of het het waspoeder was of de zeep waar ze zich mee waste. Voor mij had het iets betoverends en soms met vlagen gewoon op straat rook ik ineens die geur. In de jaren 80 las ik het boek van Suskind "Het Parfum" waarmee ik wel enige relaties kon leggen.



Na verloop van jaren verdween die geur tot plotseling een paar jaar geleden weer op straat ik die specifieke onmiskenbare geur mocht ruiken. Vreemd gegeven, net als een ei in de koffie me herinnerd aan Opa en Oma.