Vakanties / Parte 1

Meestal deden we diverse uitstapjes met moeders en als het iets verder weg was zoals de Schatberg in Sevenum gingen we met familie. Zoals een keer met ome Thei en tante An. Met z’n allen in een Opel Kadett stationcar als ik me goed herinner. Een hele bult lui richting Sevenum. Na een dag vertier met allerlei speciale speeltoestellen in de speeltuin en het prachtige natuurwater was het op een gegeven moment tijd om naar huis te gaan. We werden gemaand om uit het water te komen ons af te drogen en aan te trekken. Peter, zoals meestal moest hij het op de spits drijven. En uitdagend ging hij weer het water in. Werd me ome Thei even kwaad, jeeemineee. Hij stormt het water in en grijpt Peter bij zijn oor en sleurt hem uit het water. Nou dat was indrukwekkend genoeg om op te schieten. Een van de weinige keren dat ik het met hem te doen had, ja ik vond hem best wel een beetje zielig. Ik had met eigen ogen gezien dat het behoorlijk hard ging.


Of we gingen naar het Tegelse Klein Zwitserland op de fiets. Onnoemelijke grote glijbanen hadden ze daar. Je moest er echt af met een matje, het leek meer op een deurmat wat ik zag en vond dat maar niets. Na enige keren omlaag gegleden te zijn was er een huilende jongen onder die zonder matje was gegaan en zijn benen en billen had verbrand. Dat was genoeg voor mij om de raad op te volgen van het matje. Ook hadden ze daar wat ander speelgoed als een schip wat je zelf op en neer moest bewegen dat was ook wel wat, en dan had je nog de ton waarin je moest rennen, als je hierin was had je echt het gevoel dat je niet moest vallen anders zou je rondtollen. Ook het eten in al die speeltuinen, met zijn allen op een lakentje, dat was wel wat dat picknicken. Het zwembad was echt helemaal niets daar in Tegelen, dat pierebadje, goed voor de blagen.



Later ging ik met de fiets alleen of met vriendjes naar het zwembad in Baarlo. Het zwembad was gebouwd door de Baarlose bevolking voor de Baarlose bevolking. De gemeente had het beleid dat wat Maasbree krijgt krijgt Baarlo ook. En de aanvraag voor een zwembad werd niet gehonoreerd, vandaar de actie van de Baarlose burgers. Het geval wil dat de omkleedlokaaltjes ook mee gemetseld waren door onze vader. Dat gaf weer een goed gevoel iets tastbaars aanwezig waarvan je kon zegge ozze pap heeft dat gemaakt. In den beginne was het maar een kale boel daar waar je bij het minste of geringste verbrande, geen boom te bekennen op het veld. Net langs de ingang was nog een soort grote houten keet waar een Blericks echtpaar de zaak in handen had. Diverse spellen en een soort kantineachtig gedoe. Die spellen daar waren wel wat, alleen had ik daar nooit geld voor. Maar kijken was ook best geslaagd.
Vakanties heerlijk.
Buiten dat we met moeders diverse plaatsen bezochten, vooral familie, werden de vakanties doorgaans bij familie van moederskant gevierd met uitzondering van ome Jeu en tante Truus in mijn geval.

"Baby´s zijn Annemie Gerard en mij".

Zeker werd er naar Bergen gegaan naar tante Martha en ome Sjraar, in den beginne woonden hun nog in een boerderij waar een stal achter de keuken was maar die verder niet gebruikt werd. Wat opvallend was dat ze aan het einde van een hele lange weg woonde, van de verharde weg minstens een kilometer of twee lopen, op een soort heuvel. Geschiedenis technisch zou dit wel eens heel oud kunnen zijn qua nederzetting. Komend van een afstand zag dit er behoorlijk impressionante uit. Daar was het paradijs voor kinderen, ondekkingen in allerlei hoeken en aangebouwde schuren. Weien tot in de verste verte. Het niets anders dan groen was hier en nergens anders. De wc was buiten een houten hokje, maar je mocht ook op de stal je behoefte doen. Enige jaren later hadden ze een nieuw huis gebouwd en de boerderij afgebroken. De grote schuur stond er nog wel. Er waren wat paardenstallen in en velen pakken stro, perfect om je in te verstoppen en je los te laten in je fantasie wereld. Voor mij was de helft van de magie gebroken met het nieuwe huis. Maar het bouwen van hutten en spellen ging gewoon door. Wat ik opvallend vond is dat ze daar heel graag zelfgesneden witbrood met jam aten, apart. Het was een echte jongens familie. Later hadden Gerard en Peter een echte houten hut achter het huis gebouwd waar een kachel in stond. Ze mochten zelf hun hut verwarmen ik vond het maar ja wat! Ik bedoel zelf het hout aansteken en de kachel onderhouden, wooow. Die twee, Gerard en Peter die leken echt op onze verhouding van Ozze Peter en mij. Gerard was ook constant de kleinere aan het verdedigen van Peter, dat leek behoorlijk op onze thuis situatie.