Een vakantie was ik ook in America bij de grootste familie,van de familie van der Coelen, 8 kinderen hebben ome Cor en tante Nel, 4 jongens en 4 meisjes alleen de 2 oudsten, Peter en Thea, waren daar een paar jaar ouder dan mij. Ome Cor zat in de slangkomkommers en had een enorme kas. Ze hadden daar ook een klein zwembad. En al die slaapkamers, in iedere kamer meerdere bedden. Apart erg apart. De vakantie speelde zich rondom het zwembadje af. Op een gegeven moment stak ik mijn hand in een van mijn zakken en er zat een bij in. Die me een behoorlijke steek in mijn vinger gaf. Jaaaaa, het werd tijd om naar huis te gaan naar Mam. Ik werd getroost door tante Nel maar het hielp niet veel. Totdat ome Cor binnen kwam en vroeg wat er gebeurd was. Ik vertelde het waarna hij zei dat het probleem simpel op te lossen was. ik moest gewoon over de plek plassen waar ik gestoken was. natuurlijk was ik perplex door deze opmerking en het leven ging hierna weer gewoon verder. Ik denk niet dat ik de raad opgevolgd heb maar zeker weet ik het niet.
In de vakantie ben ik ook jarig en in mijn herinnering heb ik dit natuurlijk altijd gevierd, maar met vriendjes dat was was ander punt. Alhoewel er een jaar tussen zat dat Nollie, Pier en Hein Boots op mijn verjaardag waren en om eerlijk te zijn dit is puur en alleen vanwege de fotos dat ik het nog weet. Dus de sensatie zegt rond mijn verjaardag was iedereen op vakantie, uit Baarlo in ieder geval. Niet dat ik me er zieliger door voel of zo, nee nee.
Op een iets oudere leeftijd rond de 12 a 13 spendeerde ik een halve vakantie bij Jos, hij was rozenkweker in Lottum. Ik had er al eens gewerkt toen ik bij ome Jeu en tante Truus gelogeerd had. Samen met Cor gingen we daar aan de slag. De weg naar Jos toe was wel speciaal je kwam dan langs een kasteel, tenminste dat zei Cor tegen mij, ik vond het meer op een groot huis lijken. En ja, als je in een kastelendorp woont weet je echt wel hoe een kasteel eruit ziet. Maar dat kasteel daar had wel iets magisch wat in Baarlo niet was. Dit kasteel lag midden in een bos waar je een hele tijd moest fietsen voor je er was. De bomen die eromheen stonden waren ook erg apart alleen treurwilgen geweldig grote dingen met die prachtig hangende takken. We stopte hier altijd om naar het kasteel te kijken, Cor had altijd wel een verhaal te vertellen hierover, ik kan me niets meer herinneren hiervan, behalve iets dat het daar spookte maar ik ben de context kwijt. Om terug te komen op Jos de rozenkweker, nu kon ik bij hem thuis slapen en meteen aan het werk de hele dag. Jos zijn broer en nog een of ander soortige hippiegast, in ieder geval geen Limburger, deden de rozen oculeren. Om bij het begin te beginnen, eerst werd er een ijzeren stang op de top van de wilde rozen gelegd zodat de onderste stam van de rozenstruik vrij kwam te liggen. Dan werd er in ieder stammetje een T gesneden met een ontzettend scherp mesje. De 2 kanten werden opengeslagen en hierin werd het oog van de gewenste roos ingeplaatst. Waarna ik het geheel deed binden. Dit was een elastiesch stukje met een nietje waarmee je de uiteindes strak mee kon verbinden. En dat ging in een rap tempo. Het leukste waren natuurlijk de pauzes dan werd er wat geklooid met Bart de hippie - Hollander altijd met ruige verhalen. Na het werk gingen we eerst wat opruimen bij Jos in de schuur want s’avonds moest hij de stelen knippen met de ogen voor de volgende dag. Het avondeten werd door Jos z’n vriendin verzorgt, ja die moest nog wat leren wat koken betrof, daar had ik het thuis toch beter. Hierna gingen we naar de schuur waar Jos werkte en we wat praate over het leven en soms kwam wat bezoek en die mengden zich dan meestal in het gesprek. En dan slapen daar, in dat spiksplinter nieuwe huis van hun, het rook nog naar specie bij wijze van spreken. Er was bijna niets in het huis, geen foto’s schilderijen of wat persoonlijks. Ze hadden ook nog geen stoep of planten of gazon. Apart erg apart. Het was wel wat zolang van huis weg zijn, het gaf een speciaal gevoel. Dat proefde naar meer.
No comments:
Post a Comment