Woensdag 5 september vlogen we richting Lima in Peru, Anyi Manny en La Negra eerste klas en ik in economie. Volgens mij moet er iets fout zijn gegaan, degene die mij zouden meehelpen eerste klas en ik???????? Hmmmmmm. Ik had een beetje zorgen over Anyi’s zwangerschap maar met de wetenschap dat LaNegra en Manny bij haar waren stelde me dat enigszins weer wat gerust. Het 2de deel van de reis was van Lima naar Caracas waar Anyi iets achter me zat en ik haar wat beter in de gaten kon houden. Daar aangekomen werden we ontvangen door 2 meisjes van de organisatie die ons naar het hotel brachten, een 4 sterren hotel genaamd Passeo de las Mercedes. Na ons geinstaleerd te hebben in onze prachtige kamer hadden we een begroetingseten in een restaurant iets verder in de straat, Caracas de ayer. Vlak voordat we hierna toe gingen kwam ik Harm tegen in de foyer, wat na anderhalf jaar toch heel fijn was om iemand naar mijn hart weer te ontmoeten, al was het dan niet op eigen grond. In het restaurant werden traditionele gerechten geserveerd met namen als, Arepas: queso amarillo en Pablon criollo. Nou dat was in ieder geval smullen geblazen en proberen mijn Nederlands weer wat op te halen wat wel aardig lukte na enige minuten. Door de organisatie werd duidelijk gemaakt wat er op het program stond en wat ze van ons verwachten.
De volgende dag starte Harm en ik meteen met het maken van de constructie al hadden we hier al de eerste domper moeten verwerken aangezien het gevraagde Bamboe niet aangeschaft kon worden om dat dit nu een verboden artikel was. We moesten het doen met een ander soort bamboe die nog lang niet dezelfde sterkte had als de orginele bamboe. Met enige aanpassingen en met hulp van het theater konden we onze performance visueel uitvoeren maar niet naar orgineel plan, gebruik makende van de constructie. Tot de volgende dag waren we bezig met bouwen en organiseren, onze performance zou plaatsvinden op de openingsavond van het festival waar we de avond zouden afsluiten. Ze hadden 10 minuten uitgetrokken voor onze performance wat onmogelijk was om te realiseren. Vanaf het moment dat ik met de organisatie gecomuniceerd heb over de tijd van de performance ging het fout. Eerst vroegen ze me hoelang ik nodig had waarna ik zei 40 minuten en meer. Daarna werd me gevraagd of ik dit terug kon brengen naar 20 minuten waarna ik zei dat 25 minuten iets geslaagder zou zijn. Uiteindelijk daar aangekomen werd me gevraagd om terug te gaan naar 10 minuten en of ik nog een performance op de volgende dag kon doen. Nou jaaaaa. In ieder geval we deden onze performance op de openingsavond en deze duurde 23 minuten. Ik heb er zelf niets van gezien omdat ik de suspension deed en mijn concentratie daarin werd gevraagd, wat ik wel kon was luisteren wat er rondom me heen gebeurde, ik hoorde diverse malen het aplaus van de 3500 aanwezigen. Nadat ik losgekoppeld was van de structuur kwam de gebruikelijk flash in mijn hoofd waarna ik altijd wat tijd nodig heb om bij te komen. Het voorgordijn was gesloten en we waren omringd met fotograven, de meesten van het theater zelf. Aangekomen in de kleedkamer stonder er 2 meisje die met me op de foto wilde, tja waarom niet mijn hoofd stond al scheef een fotootje kon er nog wel bij.
De rest van de avond hebben Anyi, Negra en ik nog rondgewandeld op het festival om nog andere activiteiten te bekijken waar heel wat lui ons herkenden van de performance en meteen de nodige vragen bij de hand hadden. Er was ook een verdwaalde Duitser uit Freiburg waarna ik mijn Duits weer uit de kast kon halen, dit ging meteen vloeiend. Ik geloof dat al die talen nu wel in mijn hoofd behoorlijk vloeiend gaan alleen het Spaans heeft nog iets nodig, maar het komt eraan, ik sta op het punt van behoorlijk comuniceren dat bleek in Caracas, ik kon er me in ieder geval duidelijk maken wat ik wilde en had daar ook nog een Spaanstalig interview gedaan over de inoud van de performance. De volgende dag kwam met enige verassingen, ten eerste hadden we al gepland om deze dag in rust te laten verlopen wat ook nog gebeurde was dat den Harm in de tussentijd een kleine voedselvergiftiging opgelopen had van het broodje wat hij de vorige avond in de 24uurse supermakt had gekocht. Krampen, schijterij en koorts kreeg hij als kadoo. Anyi had al enige dagen niet goed kunnen slapen vanwege hevige krampen in haar benen waarna ze 2 kussens onder haar onderbenen schoof en dit meteen een positieve uitwerking had. De dag erna zijn we, Anyi, Harm en ik, naar het Nationale museum gegaan waar een bodypaint actie zou plaatsvinden van het festival met een stuk of 10 bodypainters in actie. Harmjan was gelukkig al weer in beterende staat!In het aangrenzende park was ook heel wat kunst te bewonderen maar ook een vrouw die traditioneel een soort snoepje van meel suiker en vlees maakte op een heel aparte manier, zie filmpje.
Dit was eigenlijk ook de eerste keer dat ik de hele dag buiten was en de 33graden waren zeer goed voelbaar. Gelukkig was de lucht droog zodat dit zeer dragelijk was. Op een gegeven moment was het wel dat we echt een paar liter water nodig hadden tegen verdroging. In het museum zelf waren nog enkele intresante exposities met nog wat werk van Nederlanders. Harm en Anyi sloegen nog wat stenen en sieraden in bij een kraampje en ik kwam een kraampje tegen waar ze roti verkochten maar helaas de eigenaresse was niet aanwezig, hmmm. Die avond gingen we traditioneel weer naar ons 24 uurs restaurant Caracas de ayer om ons te verassen op enige lekkerwaar van Venezuela. Het centrum van Caracas werd de dag erna aangedaan om wat indrukken op te doen. Met gebruik van bus en metro kwamen we op de plaats aan. De gebouwen, waarvan de meesten in bijzonder goede staat waren, waren in een stijl die ik nu niet meteen ergens thuis kon brengen. Ik was er niet zo van onder de indruk wel van alle marktkraampjes met al hun illegale spul van broeken tot weet ik veel wat. Wat wel opvallend was was dat er erg veel kunst op straat was en randversierselen. Op een gegeven moment liepen we in een straat hoor ik een Nederlands sprekende stem bleek dit uit een radio te komen, ik denk uit Suriname want dit is het buurland van Venezuela, heel apart om te horen ik moest zelfs Harm vragen of het klopte wat ik hoorde en dit werd bevestigd. In een slag heb ik 2 korte broeken aangeschaft een om te joggen en een voor de vrijetijd verder nog een Chavez petje met een pittige text.
Menig kraampje deden we ook aan om wat meer traditioneel voedsel te proberen wat in de smaak viel zoals tamarinde schaafijs of cococakjes heerlijk.
We wilden eigenlijk de volgende dag naar een stoeltjeslift om de berg te bekijken en dan weer terug maar in de tussentijd kregen we te horen dat Manny ook naar de bergen ging met enkele bekenden van hem om daar een suspension bijeenkomst te houden. Aangezien het doel bijna hetzelfde was kozen we om met Manny mee te gaan aangezien op de plaats waar we naartoe gingen ook een zwembad ter plaatse was. Na een uur reizen in een zeer comfortabele auto met video in de achterstoelen en een geluid van heb ik jou daar kwamen we op de plek waar we de rest van de dag zouden vertoeven. In de tussentijd was ik ingelicht over de kosten van 1 liter benzine aldaar die bleek goedkoper te zijn dan 1 liter water. Geen wonder dat we daar al die enorme bakken zagen rondrijden inclusief vette amerikanen uit de jaren 70tig. De dag op de camping, dat bleek het te zijn, verliep verder relax. We hebben heerlijk barbeque gegeten, zonder brood???, lekker gezwommen en rondgekeken in de plaatselijke natuur. Alom een geslaagde dag, relax en naar tevredenheid. Al had ik het effe benauwd toen ik een van mijn oorplugs verloor met het duiken in het zwembad. Na diverse malen naar de bodem geduikt te hebben en met mijn handen over de vloer van het zwembad voelend had ik mijn plug nog steeds niet terug. Op een gegeven moment had ik het idee dat ik niet naar de juiste maat aan het zoeken was waarna ik in het ondiepe naar mijn voeten in het water keek waaruit bleek dat mijn voeten behoorlijk vergroot waren. Dit gaf me meteen het idee hoe ik verder moest zoeken en na wederom een inspectie zag ik een voorwerp met de maat die ik dacht dat het kon zijn. En jawel, erna toe en het was um mijn plug, pffffff.
De laatste dag was aangebroken ik wilde nog een paar dingen doen samen met Anyi onze Bolivares opmaken in babykleding en een half uur joggen in mijn nieuw aangeschafte korte joggingbroek. Met den Harm nog wat rondgewandeld in zijn laatste uurtjes samen aldaar om tegen 13.00 van hem afscheid te nemen. Hierna was het tijd om te joggen aangezien we om 2uur uit moesten checken en ik me nog graag wilde douchen voor vertrek. Volgens mijn schema wat ik nu volg moest ik 42 minuten aan een stuk doorjoggen. De zon brande behoorlijk bij buitenkomst nou dat beloofde nog wat. Na 16 minuten rennen moest ik echt een break inlassen niet te harden ik denk dat ik iets te hard van stapel was gegaan, maar ook het verkeer langs het joggingspad hielp niet echt mee met hun uitlaatgassen. Na een minuut flink doorgewandeld te hebben pakte ik de draad weer op en begon weer te rennen waarna het na 10 minuten weer fout ging en ik moest inbinden. Om weer 1 minuut te lopen en de rest van de geplande tijd vol te maken. Bij aankomst in de hotelkamer had ik een explosie van zweetontwikkeling en moest me enkele minuten rustig houden. Enigszins weer afgekoeld brachten Anyi en ik de laatste uren door in het winkelcentrum langs het hotel om kleding en kadootjes in te slaan voor onze aankomende zoon. De terugreis midden in de nacht was vooral slapeloos met een koud en vochtig Buenos Aires als welkom.
No comments:
Post a Comment