Nadat ik 5 maanden geleden gestart ben met rennen is dit mijn eerste wedstrijd.
Tot vandaag had ik geen enkel idee hoe ver ik kon rennen alleen hoeveel tijd.
De vorige week heb ik als laatste 1 uur en 5 min aan elkaar gerend. Voor mijn gevoel moest het wel iets van 10 km zijn maar eerlijk geen idee. En dat idee komt van de bloks die ze hier hebben en daarvan word gezegd dat iedere blok 100meter is. Al zit er behoorlijk wat verschil in lengtes in zo nu en dan. Afgelopen vrijdag mijn laatste trainingsdag, nou dat verliep knudde, aangezien hier de temperaturen met sprongen stijgen hield ik het met 20 minuten wel voor gezien. Ik was behoorlijk duizelig en moest me echt oppakken om niet flauw te vallen. Dus had ik ook iets om me zorgen over te maken vandaag, want vandaag was het dus ook bloedje heet.
28graden.
Gelukig was dit alles in een park georganiseerd dus volop bomen maar karig voorzien van blad.
Alle beetjes helpen niet?
In eerste instantie zou ik samen met Kath gaan maar die kon op het laatste moment niet.
Dus alleen.
De organisatie was in joodse handen van de AMIA. En de gelden die hier werden ontvangen werden vervolgens besteed aan unicefdoelen.
Goed bezig.
Op het moment dat ik aankwam gefietst zag ik dat ze bij de start al met de opwarmingsoefeningen bezig waren. Ik had me thuis al in korte broek en tshirt gehesen om daar niets in bewaring te hoeven brengen, aangezien ik niet wist of deze mogelijkheid bestond. Ik melde me aan waarna ik mijn tshirt kreeg en mijn nummer op kon spelden.
Bij de start aangekomen waren ze al aan het aftellen, 10 9 8 ....
In het begin moest ik me echt inhouden ik dacht om me na een half uur rennen mezelf de kans te geven om wat sneller te gaan. Maar ik wilde eerst een indicatie zien op welke afstand ik was. Maar vooral met die zon, afzien. Op een gegeven moment zie ik op afstnd de plaats waar ze flesjes water uitdeelde en hier stond een bord 5 km.
Ik keek meteen op mijn horloge en zag dat ik 28 min. onderweg was.
Na wat water in mijn nek gegoten te hebben en beetje gedronken, niet echt kicke het lauwe water om te drinken, hmmm, met frisse moed weer verder. Na dit kwam het zwaarste stuk een stuk over de zonovergoten avenue.
Ik voelde me al langzaam duizelig worden, ik had geen petje of niets bij me, hmmm.
Gelukkig kon ik de laatste honderden meters afsluiten in het park met de karige schaduw en overvloedige aanwezigheid van muggen.
Op 43 min overschreed ik de finish, super kicke!!
Er werd me iets van het lijf gescheurd , mijn nummer 202.
En ik kreeg meteen een flesje met water en een bekertje met Gatorade.
wat een flash!!!
ik voelde meteen hoeveel spanning ik op mezelf gelegd had en de spanning er meteen vanaf ging na de finnish, Canelooooni!
Zoals ik gebruikelijk ook doe bleef ik rustig doorlopen om niet te gaan zitten en de zweet explosie af te wachten. het flesje water gebruikte ik om me op te frissen en de suiker van Gatorade deed me daadwerkelijk goed!!
Nou!!
Ik heb meteen zin om me weer ergens in te schrijven voor een marathon, maar nu iets met meer kms.
Laten we zien wat Buenos Aires te brengen heeft op dat gebied.
Update 9december2007
Vandaag zelfde afstand gerend niet in competitieverband 40,5 minuut
No comments:
Post a Comment