Het verdere weekend bij Sandra vertoefd om de zomer te verwelkomen die we tot nu toe nog niet echt gehad hadden. De graden liepen aardig op tot zelfs wel 30+. Deze keer zouden wij Anyi, Boris en ik een wandeltocht ondernemen rondom het Kesselhoutse. Een fantastische rust heerst daar waar je je geheel ergens anders waant, als ik denk aan hier centrum Buenos Aires, aka gekkenhuis totaal qua drukte. De opvolgende maandag tot vrijdag zouden we bij Rowdy logeren om mijn Venloosche herinneringen weer wat op te frissen. Rowdy had al diverse acties gepland met bezoek en dergelijken wat op zich wel moeilijk was om allemaal te ondernemen, dit rekening houdend met onze kleine man die toch wel een keer of 4 overdag naar zijn bedje moet. Meteen ook Harmjan gebeld om hem weer te kunnen zien en om de komende actie in Venezuela te bespreken en te behandelen qua structuren en ideeen. Maar eerst zouden we het rustig aan doen wat bijpraten met den Rowdy en droge pasta. De 2de dag maar es de stad ingegaan waar ik niet ophield met me te verbazen hoe alles weer was veranderd en dat nog maar in 2,5 jaar tijd. We wilden nog wat dingen bij de Toko inslaan maar dat mocht niet doorgaan want Putri bestond niet meer, net 2 weken voordat we kwamen hadden ze de handdoek in de ring gegooid. Nu achteraf denk ik ook waarom niet naar de Veldenseweg gegaan maar ja het is zoals het is, de eerste personen die Buenos Aires aandoen maar vragen om enlkele dingen voor ons mee te nemen. Aangezien we ook in enige geldnood zaten ging ik effe naar de sns bank om wat geld over te hevelen van mijn internetbankieren naar mijn gewone rekening. Nou dat grapje ging niet door dat kon alleen maar via internet. Laat ik nu toch mijn digipasje zijn vergeten in Buenos Aires. Met een beetje uitleg mocht ik dan geld opnemen als ik beloofde als ik in Buenos Aires terug was dat ik dit meteen weer moest terug storten. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg mijn geld dat was effe het aller belangrijkste. Die middag zijn we bij Harm op bezoek gegaan, Harm kwam ons ophalen waar we meteen een rondrit door Tegelen kregen naar allerlei poorten deur versiersels en meer ijzerwerk wat Harm voor de mensen gemaakt had. Mooi om zo de collectie van hem bij elkaar te zien. Bij hem aangekomen had hij de frames al klaar liggen om uit te testen hij hoefde ze alleen maar op maat te buigen. Dat had hij ons dan wel persoonlijk voor nodig. Bij terugkomst in Rowdy’s place hadden hij en Ruben voor ons gekookt, Sushis en een salade estilo Ruben. Dat was heerlijk schransen. In al die dagen hebben we ons te goed gedaan, de dag erna zijn we naar Rubens huis gegaan waar we op een BBQ getrakteerd werden stijl Indo.
Heerlijk geschranst en tevreden naar bed. In de tussentijd werd onze Boris steeds heftiger s’nachts met wakker worden en was moeilijk om hem weer tot slaap te manen. We stonden s’woensdags al op het punt om weer naar Sandra te gaan aangezien hij daar enige houvast had met wat er allemaal loos was. Gelukkig sliep hij hierna weer enigszins. Nog enige malen hebben we in het centrum van Venlo vertoefd wat op zich een droevige zaak was, Anyi had zich er toch wat meer bij voorgesteld wat betrof kleren inkopen dat viel dus even behoorlijk tegen. Daar had ze in 2005 wat meer succes met inkopen. Het enige wat boeide was eten inslaan, ouwe kaas, goed brood, zoete dingen en voor haar veel pindakaas producten zoals satekroket, pindakaas boterhammen, kipsate enz.. Met een verassing kwamen we Maria, Stef en Nina in de stad tegen, het was als een herhaling van 2005 toen we haar ook in de stad tegenkwamen wederom voor de broodnodige kledinginkopen.Toen we weer es bij de sns bank voorbij kwamen realiseerde ik me dat ik me misschien beter maar een nieuwe Digipas kon aanschaffen misschien zou de huidige het binnenkort wel begeven en ja ik weet niet wanneer mijn volgende bezoek aan Nederland zou zijn. Naar binnengegaan en een nieuwe pas aangevraagd deze zou binnen 4 dagen geactiveerd worden met een brief met de geheime pascode. Dat zou ik Peter dan moeten vragen als ik weer in Buenos Aires zou zijn. Tot zover wilden we nog heel wat mensen opzoeken zoals Maria, Peter en zelfs moeders stond hoog op het lijstje om bezocht te moeten worden. Bij gebrek aan agenda of timing het is er helaas niet van gekomen hoe graag dan ook gewild.
Gelukkig waren Paul en Sandra in ons laatste weekend jarig zodat we nog de kans hadden om de hele club bij elkaar te zien. Inclusief dat ik ook nog een afspraak met Bernhard en Lola had. Aldus eerst naar Venlo om hun af te halen en hun te voorzien van verjaardags kadootjes. De laatste hype was voor hun de WII dus dat was opzich gemakkelijk effe naar de speelgoedwinkel de computerspellenhoek waar ik dan ook op de hoogte werd gesteld van dit computerspel WII. Je moet veel bewegen dat is opzicht natuurlijk niet slecht als je bedenkt dat de kinderen alleen maar zon ding in handen en knopjes indrukken. Lola vond een autoracespel en Berhard had wat meer bedenktijd nodig aldus ik hem het benodigde geld hiervoor gaf. Hierna zijn we naar Sandra gegaan om ons in het feestgedruis te begeven. Alles was verzorgd van springkussens tot eten. Ook tot genoegen van onze Boris die alles prachtig en geweldig vond. Na iedereen aandacht gegeven te hebben was er de laastste dag die we doorbrachten met familie broers, zussen en moeders en Brendon en Esmee. Op zo’n moment realiseer je eigenlijk, wanneer zul je hun weer zien en wat zal er allemaal in de tussentijd gebeuren, emotioneel.
De volgende morgen moesten we al om half 6 vertrekken om de vlucht van Dusseldorff naar Frankfurt te halen. Dat werd nog effe spannend anngezien we over de verkeerde grensovergang waren gegaan en midden in een file kwamen. Geweldig voor de zenuwen 1 uur hadden we nog toen we binnenkwamen wat gelukkig nog genoeg was om in te checken. Ik kon nog op mijn gemak een koffie drinken en met gemak nog wel 3 want we hadden vertraging meer vertraging bijna een uur. Ik begon me al ongerust te maken over onze aansluitende vlucht direct naar Buenos Aires. In de tussentijd geinformeer niets aan het handje volgens het personeel. Aangekomen in Frankfurt was de waarheid iets anders. Vlucht gemist en het snelste dat we in Buenos Aires konden zijn was met 12 uur vertraging. Dit betekende dat we welgeteld 20 uur in Buenos Aires zouden zijn om dan in onze vlucht naar Venezuela te zitten. Ayayayaya. Die 12 uur hebben we gevuld mom bij een kinderopvang te verbrengen wat gelukkigerwijs heel relax was. Een slaapplaats voor Boris in een donkere rustige ruimte. Met een omweg naar San Paulo kwamen we dan om half 10 smorgens aan in Buenos Aires. Bij de koffers wachten, wachten, wachten en onze koffers en kinderwagen??? Niets kwam er ze zaten nog in het Lufthansa vliegtuig!! Geweldig binnen een paar uur moesten we naar Venezuela en al onze kleren zaten hierin, alleen Boris had zijn spullen. Anyi zwaar over de toeren en had terstond al geen zin meer in Venezuela.
No comments:
Post a Comment