2 dagen voor het festival kwamen we aan om de nodige voorbereidingen te treffen, gelukkig hoefden we niet zoals vorig jaar ons druk te maken over de tijd om alles in mekaar gezet te krijgen, Harm had zijn huiswerk al gedaan. De dag voor de performance moesten we 2 keer present geven voor het toneel, licht, video en geluid. In de tijd ertussen zou ik Anyi waarschuwen wanneer ze moest komen om de tijd zo kort mogelijk te houden voor Boris. Toen ik haar aan de telefoon kreeg was ze zwaar overstuur. Boris was van het bed gevallen en had een ei van een bult op zijn hoofd. Ze wist niet wat ze ervan moest denken of doen. Uiteindelijk kwam ze naar het theater en Boris was inderdaad wat rustiger dan normaal maar Moeders was geheel in schock en verweet zichzelf dat ze niet goed genoeg opgelet had toen hij van het bed afviel. De pijn van het kind blijft altijd moeilijk te verwerken als ouderzijnde kunnen we denk ik dit allemaal beamen. Het was echt indrukwekkend om Anyi in die staat te zien alsof ze zichzelf niet kon vergeven. Gelukkig lachte onze kleine man alweer vlot toen hij Pappa relax zag en normaal met hem omging alsof er niets gebeurd was en dat gaf ook weer verlichting aan Anyi. De verdere verichtingen in het theater verliepen prima. De dag erna was de opening van het festival. Tijdens het omkleden kwam een filmploeg binnen met een Nederlandse journaliste, Tessa Marsman, die in Caracas woont om me te interviewen dat gebeurde geheel in het Nederlands, geweldig. Voor de tijd was ik al 3 keer geinterviewd en na Tessa kwam nog een radiopersoon. Tijdens de opening werden stukjes vertoont van de performances die te zien zouden zijn gedurende het festival. Mijn gedeelte van de opening deed ik samen met Anyi waarbij we begleid werden door 2 dansers uit Caracas, deze zouden ons looppad voorzien van rozenblaadjes. Ik had hun de dag van te voren al gesproken en geinstrueerd wat en hoe ze te werk moesten gaan. Op de achtergrond werd een video vertoont met de elementen die gebruikt worden in mijn performances en rituelen met een gesproken text die uitleg gaf over de inhoud. Deze video had ik met Nico voor vertrek naar Nederland opgenomen alleen moest Nico het geheel nog monteren geduurende de tijd dat ik in Nederland was. Dus voor mij was het ook een premiere de video. De 2.600 mensen keken gefasicneerd naar wat hun gegeven werd in de 4 minuten durende gedeelte uit “Luminoso-Oscuro-El Alivio” en beloonde dit met een daverend applaus.
Buiten de zaal waren nog diverse mogelijkheden om dingen te bekijken zoals ook La Negra haar performance deed met Karina met de titel “de droom van de eenhoorns”. Een wel choreografeerde suspensionvoorstelling die dicht bij een dans in de lucht kwam en van begin tot eind boeide. Wat hierna gebeurde was ook op zich wel boeiend, ik realiseerde me dat dat te maken had met het jaar tevoren. Er wilden diverse mensen met mij op de foto omdat ze me gezien hadden. En dan spreken we niet over iets incidenteels maar met een man of 30 heb ik zeker op de foto gestaan binnen een half uur. Ik stond namelijk nog in mijn halve performance outfit daar. Een keer hiervoor had ik ook zoiets meegemaakt met fotos maken, dat was in Brasil. In 2003 toen ik rondliep op de tattooconventie, maar hier begreep ik helemaal niets van het enige waar ze me daar van moesten kennen was van internet en dat waren er heel wat meer dan 30. We dwalen af. Toen we terug naar de kleedkamers liepen kwamen steeds meer mensen tegen die over het geheel onderzaten met glitters. Vreemd, het werd me duidelijker naarmate we dichterbij de ingang kwamen hier hadden ze een paar kilos glitter op de grond gegooid en de mensen werden hier uitgedaagd om hiermee te gooien wat dus ook gebeurde. Wat een puinzooi niets voor mij maar helaas ik moest er ook aan geloven graag of niet.
De volgende performance van mij zou de laatste dag van het festival plaatsvinden wat betekende dat ik enkele dagen vrij had. Hiervan gebruik makende bezochten we de stad, strand en enkele activiteiten van het festival.
Een blik uit onze hotelkamer
No comments:
Post a Comment