Na een lange tijd niet meer in Baarlo te zijn geweest was ik weer ter plekke voor een bezoek.
Lopend naar het kempke langs de Sprunk kom ik dichterbij de watermolen.
De beek was voor de molen enigszins vervormd en boog naar links. Ik merkte op dat het beeld totaal was veranderd omdat er nu een hele grote steen voor lag, deze steen versperde de gehele beek. Het water stroomde gedeeltelijk over de steen heen. Ik was verbaasd dat ik dit nog nooit gezien had en vroeg me af hoe die daar was gekomen. Dit omdat dit duidelijk geen mensenwerk was. De verklaring vond ik in de ijstijd.
Ik herinnerde me een uitleg van een van de meesters, dat die grote stenen uit Scandinavie moesten komen die hier in Nederland lagen door het schuiven van het ijs.
Inmiddels waren er wat meerdere mensen in de buurt en enige liepen over de steen van de ene naar de andere kant. Dat was geslaagd, dat wilde ik ook wel. Tijdens het oversteken merkte ik dat de steen los was en bewoog. Dat gaf wel een goed gevoel. De bewegingen werden steeds heftiger en de steen sloeg van de eene naar de andere kant. Ik ging op de top staan om de beweging zo sterk mogelijk te beleven. En kwam half in het water terecht. Het volgende moment bewoog de steen weer en degene die erop stonden waren het volgende moment in Tegelen terecht gekomen waaronder Pier van Lier. Deze zei meteen: laten we de bus terug naar Baarlo nemen. Waarop ik dacht: nee daar heb ik geen zin in.
No comments:
Post a Comment