Fietsen

Zoals eerder vermeld had ik het fietsen al geleerd op de Napoleonsbaan.
De degelijke rode fiets die me heel wat jaren van dienst was geweest. Een eerste incident had ik met de blauwe fiets die Ome Thei voor me opgeknapt had. Het was een heel aparte fiets met een kleur blauw die je nog nooit bij een fiets gezien had. Ik vond het maar al te prachtig. Hij had er de hele winter zijn vrije tijd ingestoken. Dat kwam goed uit want in de winter had ome Thei nooit zoveel te doen. In ieder geval na een paar maanden op dit prachtige ijzeren paard gereden te hebben en de nodige complimenten ontvangen te hebben bleek op een gegeven dag de fiets gestolen. Dit na een bezoek aan het kempke. Nou, ga dat maar es uitleggen aan je ouders. Niet dus het was een behoorlijk slecht gevoel om dit ook nog eens ome Thei te gaan zeggen, prachtig kon niet beter. Maaaaaaaaaaanden later, ik relateer dit aan een bezoek aan het autocrossen, vraag me niet waarom het is nou eenmaal zo, kwam ik hierna bij de grachten van het kasteel en ik was wat in het water aan het turen, zie ik daar iets blauws door het water schijnen. Het was mijn fiets!!! Eenmalig, kon geen andere zijn die prachtige blauwe fiets. Wat nu? Ik kon de fiets er niet uithalen hij lag in het midden van de gracht. Hup naar huis en het vertellen, nou liever niet. Ik herinnerde me maar al te goed die confrontatie over die fiets, dat zat diep gegroefd, dat wilde ik niet nog een keer meemaken. Okeee zwijgen dus. Met pijn in mijn hart iedere keer als ik langs de grachten fietste zag ik de blauwe glinstering uit het water komen. Tot het moment hij verdwenen was, bleek dat de gemeente de hele grachten hadden leeg geruimd. Goed hoefde ik me daar niet meer schuldig over te voelen.



Een 2de geval aangaande dit zelfde onderwerp was enkele jaren later toen ik naar de LTS in Tegelen ging. Ik had een prachtig nieuwe fiets gekregen om mijn hele LTS carriere mee te voltooien. Mijn eerste fiets met 3 versnellingen, ik was de eerste thuis die een fiets met versnellingen had, Oeef. Altijd op de terugweg van de LTS waren we aan het klooien met andermans tassen van de fiets afschoppen en mekaar duwen. Wat menigmaal verkeerd afliep natuurlijk. Tot vermaak van ons allen. Tot het moment dat het mijn beurt was om eens flink een deuk op te lopen. Het was iemand uit Belfeld hij had een stok en die was mijn getreiter van de laatste maanden meer als zat. Op het moment dat ik effe niet oplette stak hij me die stok tussen het voorwiel, de beste rem die je je kunt voorstellen. Abrupt stil, met mijn lichaam over het stuur op het plaveisel. Na wat gescheld en gekanker fietste de anderen natuurlijk door. Toen ik enigszins weer bij was gekomen wilde ik dit natuurlijk ook, maar helaas het wiel zat klem tegen de vork er zat geen beweging meer in. Ajajajaja daar kon je mee thuis komen. wat heb ik gevloekt en daarna mijn ouders ook natuurlijk. Blunder van de maand zoals we dat toen noemde, ooeeeef. Deze fiets was behekst volgens mij, niet eens een half jaar later fietse ik naar het kempke via de bollenberg. Dromen was nog steeds een van mijn belangrijkste bezigheden, ja zelfs op de fiets. In een flits lag ik ineens op de motorkap van een auto. Het stuur vol in mijn zij, wat ook niet al te prettig was maar wederom het wiel en de vork totaal uit het geschot. En weer naar huis met een zwaar gevoel. Om wederom hierna weer terug te gaan om te kijken wie de eigenaar was. bij nadere inspectie bleek er niets met de auto, pfffffffff voor mij. De eigenaar had nu meer zorgen over mij of alles goed met me was. uiteraard niet, maar dat ging ik hem echt niet vertellen met mijn vader erbij.



Indertijd was de trend om een hoog stuur te hebben en als je helemaal de man wilde zijn had je ook nog een bananenzaal. Dat was alleen wegglegd voor lui zoals van Hoogstraten. Anno 2007 schijnt er nog iemand in Baarlo rond te fietsen met beide attributen. Maar dat hoge stuur dat hadden al heel wat jongens. Mijn beurt kwam toen ome Jos genoeg van zijn fiets had met hoge stuur zodat ik dit op mijn fiets kon monteren. De hoogtijd van het hoge stuur was eigenlijk al voorbij maar dit stuur was extra breed en hoog. Na montage en er mee rond getourd te hebben kreeg ik nog genoeg comentaar en opmerkingen. Voor de veiligheid heb ik nog een foto hiervan gemaakt met eigen opmerking van dat moment: als ik dit later terug zou zien ik me meteen achter de oren moest krabben hoe het mogelijk was dat we dit toen zo prachtig vonden. Ik vind het nog steeds zo gek nog niet. Er zijn wel wat andere dingen waar ik me van achter de oren moet krabben. Zoals het keurslijf zei toendertijd: trek een spijkerjasje aan en duw een pak shag in een van de zakjes en zorg dat het merk goed zichtbaar is. In het ander zakje een borstel met het handvat er uitstekend. Dat noem ik nog eens een trend om weer snel te vergeten. Maar wie weet komt tie ooit wel weer eens terug. Om terug te komen op het onderwerp. Na alerlei pogingen om brommer, motor of auto te gaan rijden ben ik mijn fietsje altijd trouw gebleven!