Uit de hand lopende ondeugendheden

Met het vorderen van de jaren werden de onschuldige brandjes, kleine vernielinkjes iets groter. De gierende hormonen waar geen stoppen aan mogelijk was zorgde voor menig vraagtekenacties. Al waren de meeste dingen wel iets met een glimlach maar voor de wet lag dit weer net iets anders. Regelmatig gingen we naar Kessel met een groep jongens uit Baarlo maar van het onderstaand incident kan ik me werkelijk niemand meer herinneren wie erbij was, wellicht verkeerde ik onder invloed van middelen. We waren iets met 4 of 5 personen. Uit Kessel fietsend in een tussendoorweg naar Baarlo zagen we op een gegeven moment jonge kerstboompjes staan waarop iemand spontaan riep; laten we er een paar mee naar huis nemen. Dit amper gezegd vlogen we met zijn allen de plantage in en begonnen kerstboompjes uit te trekken. Wat op zich behoorlijk gemakkelijk ging. Er werden er uiteraard meer uitgetrokken dan nodig. Ik sleepte er enige mee op de fiets om onze tocht weer te vervolgen richting huis. Op de donkere landweg fietste we verder, in de verte zagen we een auto aankomen. Laten we de boompjes maar aan de kant gooien voordat we er geklooi mee krijgen. En ja hoor het was onze vriend de politie die meteen begonnen met vragen, wat gooiden jullie daar in de struiken? Niets niets, bij een nadere inspectie van hun vonden ze de boompjes in het veld; en ja waar komen die vandaan? Okee colaboreren dus. Daar, van het begin van de straat, iedereen meekomen. De politie belde bij de deur van het aanliggende kerstbomenveldje, aan het was iets van 1.00 in de nacht en de eigenaar deed open een nachtkleding. De politie met een van de boompjes in de handen zeggende dat wij boompjes uit hadden gegraven, jaaa hoor graven!! Of dat zijn boompjes waren, en jawel het waren de zijne. Of hij wat schoppen had zodat wij de boompjes konden terugplanten, grrrrrrrr. Konden we alles weer terugplanten wat een shit…..
De eigenaar begon meteen ook mee te helpen en was helemaal niet kwaad of zo, hij vond het blijkbaar wel wat deze actie, de politie vroeg hem of hij aangifte wilde doen tegen ons wat hij gelukkig niet wilde dus, hij vond dat we al genoeg gestrafd waren, woooow. Iemand die het met de hormenstrijders ophad, dat hadden we niet verwacht. En zo konden we onze weg onder de modder vervolgen naar huis.





Een andere zinloze hormonen actie vond plaats in het gloedje nieuwe clubgebouw van Jong Nederland op de koeberg. Op een ontmoetingsavond aldaar kreeg ik strijd met een van de leiders van onze groep waarna ik kwaad naar de wc liep en tegen de deur aan trapte. Deze liep zware schade op met een behoorlijk gat erin, eigenlijk super verast door dit gebeuren moest ik uiteraard er nog een paar keer tegenaan trappen om de deur maar geheel in de vernieling te helpen. Dit werd uiteraard opgemerkt door de leiding en ik werd op het matje geroepen hiervoor. Dit alles liep met een sisser af miijn ouders werden niet geinformeerd over dit gebeuren en werd intern opgelost. Dit werd nog een spontaan herhaald met de Sinterklaasavond waar ik de deur moest demonstreren waar ik mijn frustratie op uitgeoefend had. Ik voelde me echt een wous wat ik gedaan had op dat moment, maar ik vertel je, het was echt niet de bedoeling om de deur in te trappen dit gebeurde iets te gemakkelijk dan ik verwachtte.
Zoiets gelijks gebeurde ook in Kessel met het nieuwe geopende jongerencentrum aldaar. We waren daar met een groepje Baarlonaren om de club te bekijken en een pintje te vatten. Het was een oud gebouw die de jongeren aldaar opgefleurd hadden met verf en opgefrist met de jaren70 kleuren. Op een gegeven moment hing ik aan een kapstok voor 2 jassen die spontaan afbrak. Ooooeeeps, maar van de andere kant boeide dit ook weer. Onschuldig, zeeeeekers, ging ik naar een 2de kapstok van het zelfde model en zette een beetje kracht erop en jawel hoor deze brak ook af. Wooooow, erg intresant gegeven. Dit vervolgde ik bij wat meer kapstokken en ik had al een verzameling in mijn zak toen ik op mijn schouder getikt werd door iemand van het Jongerencentrum. Gluup. Hij was me niet effe kwaad dan, wat mij een beetje verwarde, zag hij hier de humor niet van in dan? Zo slecht gemaakt dat het er gewoon om vroeg, niet dan? Hij vroeg me waarom ik dat deed waarop ik zei dat ik dat leuk vond om te doen. Ik kreeg me effe een klap op mijn gezicht epaaa. Bloedneus en me werd dringend gevraagd om naar buiten te gaan omdat de vrijwilleger totaal de stoppen doorgeslagen had. Het was verstandiger als ik me daar de eerste tijd niet meer liet zien werd me als tip meegegeven.




Bij een ander bezoek aan de Kesselse jeugdclub gingen Geert van Enckevort en ik weer richting Baarlo langs de Maas op een Floret van Geerts broer, tijdelijk geleend. Bij de jambuurt aangekomen werden we gespot door de politie aangezien we geen achterlicht hadden zetten deze meteen het alarm aan en gingen in achtervolging. Het kerkhof was het eerste wat Geert zag en scheurde hierin, aan de rechterkant zagen we de afval van de graven liggen en verstopte ons met brommer en al hieronder. Nog geen 2 minuten later kwam de politie op het kerkhof en vond ons uiteraard waarna we mee konden naar het politiebureau. Hier werden mijn persoonlijke gegevens genoteerd en wat mijn deel was in deze actie. Ik zat dus gewoon achterop en het was net voor de tijd dat de helm verplicht was dus dat telde nog niet mee. Hier werd ik voor de eerste keer in mijn leven opgesloten in een cel om te wachten op mijn ouders die me af zouden moeten halen, gloep. Mijn vader helemaal over de rooie maar ik had helemaal niets gedaan Geert had gereden zonder rijbewijs en zonder achterlicht!!! Ik zat alleen maar achterop, geheel onschuldig dus, niet dan??!!

2de run - 10km Hospital Italiano

Na een week van de Amia run wilde ik alweer een volgende run met grotere afstand doen. Dat werd dus deze 10 km run. In al de tijd dat ik train heb ik een horloge om me een beetje te orienteren hoe het met de tijden verloopt. Ik heb een punt van 2,5 km waar ik tot nu toe als snelste tijd 9,5 minuut over deed, maar dan wel met de tong op de schoenen. Als het superrelax gaat doe ik er 11 minuten over. Dit alles in de avond zonder de gloeiende zon op mijn nek. Ik zag de bui vanmorgen alweer hangen, dat word weer branden in de zon net zoals de eerste keer. Ik ging zonder pet naar buiten, op de stoep draaide ik me toch om de pet te gaan halen.



Aangekomen op Costanera Sur, super toeristische plek op zondag met kraampjes en dergelijken was ik al verbaasd dat er zoveel mensen waren, meer dan 1000 in ieder geval. Deze keer had ik me voorgenomen om vooraan mee te starten als ik de kans zou krijgen, wat ook zo was. Met het aftellen van 10 tot 0 ging het loos. Nou de top sprintte meteen weg dat was al teveel van het goeie dus ik deed het iets rustigere maar genoeg opgefokt om na 5 minuten te merken dat ik echt teveel gas aan het geven was. En dan nog met die brandende zon op mijn dak, hmmm. Dat is dus iets waarmee ik nooit train en neee ik kick nog steeds niet op zonnestralen. Ik moest echt afremmen om de run te completeren, na 5 km keek op mijn horloge en zag dat ik 23 minuten onderweg was. Ik had dus echt flink gas gegeven en we zouden nu volle pulle in de zon gaan zonder een greintje schaduw. op een gegeven moment zag ik het bord 7 km en was super down met de energie maar volhouden zou ik dat stond vast zonder te lopen. Het echte afzien kon beginnen al kwam zo nu en dan weer wat energie opzetten, dit merkte ik meteen want dan werd mijn pas weer sneller en voelde goed aan. De bocht om en daar was de finnisch 53 minuten, voor 10,7 km, op mijn horloge. De oficieele tijd volgt nog.

Puberuitgaansleven Baarlo

Buiten Sjiwa was het uitgangsleven van een puber beperkt in het Baarloose. Waar wel regelmatig heen gegaan werd was De Buut dit speelde zich vooral tussen mijn 13de en 15de levensjaar af. Als ik moet denken met wie ik in die tijd omging kom ik niet verder dan Joepie van de Meule, Mark van Hooghstraten Hans Seegers Ron Sanders De Tweeling Wijnhoven, Sjaak Nellen, Mark Hothackers, Wim Hermkes en Pier. In die tijd vonden we vooral ruig, de groteren uit Hout Blerick Matje Keunen de gebroeders Staaks en dan had je nog de 3 gebroeders Van der Grinten dat waren in ieder geval amateur boxers die na een jaar de bezoekersstatus veranderde in uitsmijter zijn bij de buut. Maar ook de oudere broers van Mark vonden we behoorlijk stoer met Chris als favoriet. Ik herinner me een incident dat zich afspeelde met Pico uit Venlo die naar Baarlo kwam om de gebroeders van de Grinten een pak rammel te geven. Pico was met zijn Yamaha bende uit Venlo overgekomen om het te regelen, een man of 20. Daar kwam hij effe bedrogen uit, Pico kreeg me toch effe een pak rammel waarna het afdruipen was. Ik herinner me zo nog de slaolie geur die uit de zwaar opgevoerde Yamaha’s van de Venlose bende kwam toen ze wegscheurde.
Ook waagde ik mijn eerste danspassen in de buut waar toendertijd nog in rijen werd gedanst los van elkaar maar mooi netjes in de rij. Wat later op de avond als het echt druk was was dit uiteraard niet meer mogelijk. Maar als er maar ook maar even een mogelijkheid bestond werd er weer vrolijk in de rij gedanst op “Kung fu fighting” , “In zai in zaire”, “Kc and the sunshine band” en meer van dat soort met dj Ger ook onze overbuurjongen was daar DJ. En als je aan de kant stond was het vooral observeren wat de andere uitspookten. Er werden duchtig conecties gelegd met het vrouwelijk schoon al konden de meisjes uit Baarlo mij niet echt boeien. Na het bezoek van de Buut was het naar Leike die inmiddels een nieuwe frietkraam geopend had tegenover de Buut. Het bleef, ondanks we dachten dat de kwaliteit er enigszins op achteruit was gegaan sinds zijn verhuizing van de houten kot aan de rijksweg, de beste frietkraam van Baarlo.
Op een dag stond er op de markt een vrachtwagen vol met kippen, levende, om naar een slachthuis gebracht te worden. En uiteraard vroeg dit om een actie. Met enige moeite kreeg ik er een kip uitgepeuterd en draaide deze ter plekke de nek om. Ik had een paar goede voorbeelden in de familie waarvan ik dit had afgekeken Opa en Vaders. Daarna naar Leike met die kip en bij binnekomst meteen aan Leike vragen of hij ook Kip had. Ik wachte zijn antwoord nog niet eens af en gooide de kip richting vetoven waarna ik uiteraard de kraam uitsprintte. Tja, dat zijn van die twijfelachtige actie vond ikzelf in die tijd ook, maar de drang om iets te bewijzen of te doen drong zich vaak in mij op.



Ook was er nog de bioscoop, Thalia, als uitgangspunt, effe wat films opnoemen die ik daar gezien of denk gezien te hebben. Enige Bruce Lee films een stuk of wat cowboyfilms, Jaws en dan de andere films die ik al eerder vermeld heb in de jongere jaren. Wat ook wel wat was was de pauzes aldaar dat was onder het afdakje buiten waar iedereen een sjekkie stond te paffen en de film stond te bespreken of een plasje deed in de zeer ouderwetse en ruikende wc van het Thalia theater Baarlo. Meestal duurde dit veel te lang ik bedoel snoep en drank was zo geregeld, beginnen. Ook draaide daar op de vrijdag sexfilms met zeer voor de handliggende titels als “Pikant gevrij in de alpenwei”. Onderons schepte we behoorlijk op wie wel en niet naar deze film ging. Ook ik deed hier meestal in mee maar eerlijk gezegd ben ik er nooit geweest. Al herinner ik me wel een conflict wat we hadden in het Kempke met iemand die zei dat hij er een vrijdag was geweest waarop een ander zei dat hij er ook was geweest en hem niet gezien had, oooooeeps!

Walter

Deze entrée is gewijd aan Walter de alcoholist zonder huis wonende overdag in het park en s’nachts mag weten waar. Walter is iemand die meestal dezelfde kleren aanheeft met als opvallend punt zijn lerenhoed. En die hoed stinkt zoals leer doet als je dit niet onderhoud. Om terug tekomen op zijn kleren heeft hij meestal een pak aan. Hij past op de autos in de straat van de Coto de grootste supermarkt van Ramos Mejia. Hij heeft een kaartje om zijn nek hangen dat zegt dat hij geautoriseerd is door de stad om dit te doen alles geschreven in een soort kinderhandschrift. Wat hem nog meer betrouwbaar maakt om op de auto’s te passen is dat hij sinds een half jaar nonsjacos om zijn nek heeft hangen en bij tijd en wijle zie je hem hier mee oefenen en vreemde oosterse standje op de stoep doen. Hij staat bij de remis, soort Taxi, op de wacht tot de klanten terug komen zodat hij om een peso kan vrgen. Als hij het een en ander bij elkaar heeft koopt hij goedkope wijn en doet deze over in een plastice fles alsof het cassis is. Die bestaat hier trouwens niet, cassis. En na enige tijd kun je hem liggend op een van zijn favoriete banken van het park zien liggen in meestal zeer vreemde houdingen. Zijn hoofd hangt in de lucht en steunt nergens op, erg apart. Ook heeft hij 2 honden waarvan een op een lassie hond lijkt en de andere iets kleiner op een bijelkaar geraapt iets. Beiden hebben dezelfde afwijking en dat is dat ze een van de achterpoten optrekken als ze rennen. Daar is iets mee, duidelijk. Onder de autogekomen ofzo ik weet het niet, maar goed. De honden krijgen regelmatig een plastic bakje met eten die daar iemand voor hun neerzet. Verder moeten ze de hele dag rondneuzen om hun zaak bijmekaar te schrapen. In het begin dat ik Mumi, onze hond, daar uitliet zei Walter altijd hallo tegen mij totdat Anyi me een keer vergezelde en dit hallo ritueel zich weer voordeed. Anyi vond het maar niets met mijn nieuwe vriend. Ik begreep na een tijd wel waarom dus maar effe kappen met het contact. Walter had er verder weinig last van die keek me altijd maar wezenloos aan zoals altijd en vond het wel gebakken. Een tijdlang had hij ook een matras onder zijn favoriete bank liggen waarna deze na enkele maanden op het gras gelegd werd voor de honden, hem heb ik er nooit mee zien slepen. Verder betrapte ik Walter erop dat hij ook nog een ander baantje heeft, in dezelfde blok laat hij honden uit, voor geld neem ik aan.




Verder zag ik hem een paar keer in de vroege morgen bij een videoclub waar hij met een fles bier een video stond te kijken met de eigenaar. Hierbij moet ik wel opmerken dat die keren dat ik hem zag dat het slecht weer was. Een van de laatste weken die ik doorbracht in Ramos Mejia waren zeer opmerkelijk aangezien hij in de morgen een emmer met water voor zich had en zich zat in te zepen en zich hierna ook nog begon te scheren. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat hij zijn onderbenen ingezeept had opmerkelijk was dat zijn onderbenen blauwzwart waren dat was wel effe slikken. Op een gegeven dag kwamen we bij zijn bank en er stond een politie auto voor. Aan de andere kant is een garage en hieruit werd iemand gedragen en opgeladen in de open bak van de politie auto en met zwaailichten en het nodige geluid weg gereden. Wie het was was niet duidelijk maar de kans was groot dat het onze Walter was. De opvolgende dagen geen Walter ayayaya. De 4de dag was hij weer terug en of hij dit nu was of niet zal een vraagteken blijven. In ieder geval Walter het ga je goed in Ramos en hoogstwaarschijnlijk zal ik daar niet meer wederkeren om je aan te treffen, het beste jong.

Sjiwa deel1

Sjiwa was iets onbereikbaars omdat ik hier te jong voor was. Maar de magie van de rondhangende langharige jongeren op zondag voor de ingang al rokende en met een pijpje heinenken in de hand tergde behoorlijk de fantasie van een 14 jarige. Het zou nog een hele tijd duren voordat het voor mij de tijd was om daarbij te kunnen horen. De eerste aanlopen waren er bijvoorbeeld met vastelaovend dan kon je wel eens de kelder in lopen zonder dat je er weer meteen uitgedonderd werd. De grootste zorg was, wanneer zou er iemand optreden tegen mijn nieuwsgierigheid. Wat me bij de eerste keer opviel was dat het gewoon een geschilderde ruimte was met een paar echte mooie schideringen. En niet zoals in een café. Zo uit mijn herinnering waren de schilderingen van enkele hoezen van platen, nu moet ik dan wel gaan gokken of het iets van Wishbone Ash was of aanverwanten in ieder geval rockbands uit de 60tiger begin 70 tiger jaren. Een ervan als je van de trap binnen kwam met de bar aan de linkerkant rechtvooruitkijkend was een fantasienatuur weergave met een hert erop. En als je rechts door de halfronde opening door schravelde, het leek wel of ze hier een opening doorgebroken hadden, kwam je bij de voetbaltafel uit. Aan de zijkant waren 2 gaten waar je naar boven kon kijken en ik dacht ook naar boven kon klimmen via een in de muur bevestigde ijzers. Later zou hier een groot gat gemaakt voor een echte trap naar beneden. En dan kwam er wel eens iemand die je vroeg hoe oud je was en dan kon je weer naar boven naar de stichting open jeugd en jongerenwerk, Baarlo zoals dat toen heete. Het was in ieder geval voor de iets jongere Baarlonaren onder de 16.



Vastelaovend daarboven voor de minderjarigen was ook wel iets uit een jaar speciaal dat ik gedanst hebt onder de sterren van Straolen dat ik er duizelig van werd. Vooral de Venloose liedjes werden gedraaid met af en toe een Van Duin en een Rosamunde van Danny Christiaan. Vastelaovend in grote circels de benen naar voren gooien zoals de dansmarietjes. Het werkte behoorlijk verslavend en ik wist ook van geen stoppen. Het treintje was wat minder met dansen al lag dat er natuurlijk aan wie je voor of achter je had. En dan was het alweer tijd om naar huis te gaan. Dat jaar van het oneindige dansen had ik ook een paar biertjes gekregen van Cor van de melkboer die een grotere broer had en ons voorzag van dit vocht. Een rare smaak die na enige tijd naar meer proevde. Die grote broer zorgde er ook voor dat we effe de kelder in konden. Dan ging me het roken iets beter af.
Een jaar werd ik zelfs door die organisatie gevraagd om de raad van elf te ondersteunen met mijn zijn. Wie er op dat moment prins was weet ik effe niet meer maar wel dat we overal heen werden gebracht, naar de echte prins in zaal Habets en dat soort flauwekul. Ozze Piet zat ook in de raad van elf dat was wat minder maar ik had er braaf weinig last van de man. We hadden het strengste verbod om te drinken voor 21.00 dacht ik of in ieder geval bij sommigen bezoeken die verplicht waren. Uiteindelijk kwam het hoogtepunt we zouden ook in de optocht meedoen en wel met de wagen van de jeugdprins van HoutBlerick. Het was allemaal prachtig alleen dat we niet met iets konden gooien zoals je op de Duitse televisie zag dat was wat minder maar goed. Dat raad van elf gebeuren gaf wel een leuke postitie in het hele Vastelaovend gebeuren. Maar ik vond er vrij weinig aan en dat was ook meteen mijn laatste jaar dat ik Vastelaovend gevierd heb. In dat zelfde jaar vierde Sjiwa ook hun 5 jarig bestaan en daar staat me wel het een en ander van bij. Ten eerste werd het hele dorp uiteraard bezig gehouden met wat er wel niet allemaal bij het Kempke ging gebeuren. Wij met onze dagelijkse Kempke klub zaten uiteraard op de eerste rang en konden de ontwikkelingen perfect volgen wat de vrijwiligers van Sjiwa allemaal uitspookte om die tent opgezet te krijgen. Alleen ons uitzicht was nu een beetje verstoord met die achterlijke tent voor onze neus.



De reclame die voor die dag gemaakt werd kwam je overal tegen ze hadden zelfs stickers gemaakt ter grote van een knaak en die zat dan ook regelmatig in de beurs, een Sjiwa knaak. Op een vrijdag toen ik terug kwam van school, LTS Tegelen stond ik op het veer en werd ik in het Engels aangesproken en gevraagd waar Baarlo was. Er zaten allemaal punkers in al was dat begrip toen nog niet uitgevonden, en ik zag een sticker die zei Boomtown rats, nog nooit van gehoord van die lui maar ik kon hun wel vertellen dat ze alleen maar rechtdoor hoefde te rijden dan kwamen ze vanzelf in Baarlo uit. Ik dacht al meteen die wil ik zien als ik de deur uit kan sluipen thuis. Wel grappig dat het met de Boomtown rats en Bob Geldoff effe iets anders afliep dan alleen spelen op lokale festivalletjes al zou het nog een paar jaartjes duren voordat het zover was met hun roem. Met de openingavond was het zover eerst speelde de Sjiwaband wat ik wel helemaal prachtig amateuristisch lache vond. Met radio versterkers en wat geimproviseerd spul werden er wat nummers gespeeld. Ik weet nog wel dat het een prachtige avond was het zal wel in augustus of september zijn geweest schat ik. Tijdens het spelen werd er ook aandacht gevraagd voor het overlijden van 2 Sjiwa vrijwilligers Sjaak Sanders en Piet Lenders. Deze waren tijdens een tocht door noord Limburg, om posters van het festival op te hangen, onder de trein in Sevenum gekomen. Dit ging aan mijn hart beide kende ik een beetje zoals Piet Lenders die de broer was van mijn toemalige vriendje Dreeke en Sjaak Sanders kende ik als achterbuurjongen van de Napoleonsbaan. Ik heb nog steeds hun gezamelijke overlijdens afscheids brief van de familie. Toen de Sjiwaband klaar was werd het voor mij ook zowat tijd om naar huis te gaan. De volgende dag meer. De start van de zaterdagavond kan ik me niet meer herinneren maar wel het moment dat ik naar huis moest om half elf of elf uur en dat ik dat toch zeker niet ging doen want er zouden nog enkele bands komen die ik graag wilde zien en er waren ook nog wat vriendjes die langer mochten blijven al moesten die ook rond 12 uur nokken. Daar stond ik dan alleen naar een of andere waanzinnige swingende band te kijken met saxofoons en trompetten een super rock geluid… ik ben niet zeker of het Alquin was maar dacht van wel. Ja en daarna naar huis ik werd opgewacht en me werd medegedeeld dat het de komende weken braaf thuis blijven was. Dit was nu niet echt iets nieuws maar goed best vervelend dat op tijd thuiskomen altijd.

"Klik op de foto om de text te kunnen lezen"

Het Kempke

Het Kempke in Baarlo stond in de jaren zestig en zeventig gelijk aan verzamelpunt voor jongeren. Zoals in de lagere school gingen we er voetballen of verzamelden we ons voordat we ergens naar toe gingen aldus was deze plaats in mijn puberteit super belangrijk. Hier kwam je als puber bij elkaar om mekaars ideeen en wetenschappen uit te wisselen. Uiteraard in de tijd van de hormonen horen al de bijgaande zaken zoals roken, meisjes, drugs, sex en geweld. Maar vooral was het mekaar uitdagen en kijken wat er zal gaan gebeuren hoe de ander erop reageert. Er waren erbij die je goed op kon fokke en die deden dan ook dingen die onverwacht goed leuk of bizar uitpakten. Moppen uit die tijd waren over de honger in Afrika en de paus. De groep in het Kempke varieerde constant maar er was een vaste clan waaronder ik er ook een van was. Je had bijvoorbeeld Toontje. Toontje kwam uit Venlo en was heel wat ouder dan ons, hij sprak geen Venloos maar een of ander apart Hollands. Hij had een brommertje en rookte als een ketter. Altijd met ruige verhalen waar wij ons naderhand elkaar aankeken. Ik dacht dan kom je helemaal naar Baarlo om ons dit te vertellen. Maar ik had wel in de gaten dat het iemand was die geen vrienden had en die alle dorpen af ging met zijn praatjes. Toontje was ruig met zijn mobyletje. Later zou ik Toontje nog vaak zien in Venlo waar hij als een heroineverslaafde rondwandelde om wat uit de dreksbak te graaien. Maar regelmatig moesten we ook nog het kind in ons los laten om tikkertje te doen in de kinderspeeltoestellen, als niemand keek natuurlijk en af en toe een beetje voetballen maar daar werd je zo snel moe van. Zoals het leven op dat moment ons in een stroomversnelling bracht, alleen met de tijd wilde het zo nu en dan niet opschieten. Als stroop verliep de tijd en de leuke dingen die waren zo weer voorbij, de onmacht om te veranderen, om de dingen anders te zien zoals de volwassen zeiden als je later wat groter bent begrijp je dat. Het was vooral zoeken naar altijd leuk en entertained te zijn. Maar ook, wat en hoe je te gedragen in je eigen kring zoals Lois het merk was voor mijn vriendenclub. Met moeders naar de stad en erop staan dat dat de enige aanschaf mogelijk is. Zogezegd zogedaan al zaten er natuurlijk wel wat haken en ogen aan om met moeders naar de stad te gaan. Het welbekende fenomeen, gezien te worden met je moeder in de stad, ayayayayay. En moeder compleet op de hoogte van je hormonenstrijd die er ook nog een schepje bovenop deed. Corrie zag je die meisjes naar je kijken?? Ik kon wel door de grond zakken, 2 dingen fout mijn naam verkleind en het woord meisjes, afstand houden dus. Moeders liefde werd hier wel op de proef gesteld. Al met al kon ik me hierna weer als volwaardig lid presenteren al waren de kleren natuurlijk in eerste instantie alleen bedoeld voor de zondag. Met een borstel in een borstzak en in de andere een pak Samson. In die tijd als je filtersigaretten rookte werd je uit gemaakt voor miet en meisje, sarcastische opmerkingen zoals het zal wel een menthol filter zijn niet? Laat me eens ruiken werden regelmatig gebruikt om je op de proef te stellen. Ik geloof rond mijn 14de of 15de was het geregeld dat ik thuis kon roken. Waarvan ik me de eerste sensatie om binnenshuis te mogen roken nog al te goed kan herinneren. Peter en Wim die natuurlijk ook al stiekum rookten hadden hier het nakijken. Het maakte me weer iets completer in de wereld van volwassenen. In het Kempke speelden al weer andere dingen zoals drugs, de spanning van dit gebeuren, velen malen vele uren zijn hieraan gespendeerd, het fantaseren hoe het spul werkte en hoe te gebruiken. Hoe maak je een joint hoe moet je inhaleren en hoe smaakt het. In die tijd bestond er bijna alleen maar Hasj en we waren zover dat je dit moest verwarmen om te kunnen verpulveren in shag. Maar zover zijn we nooit gekomen in het Kempke. Enige keren had er iemand Thijm meegenomen dit zou qua smaak behoorlijk in de buurt komen van de real thing. Het smaakte behoorlijk anders dan een gedraaide Samson. En die verrekte kruimels die je in je mond kreeg hiervan, getverderrie. Voor de rest bleef het bij fantaseren in het Kempke. Er was een jongen, die was een jaar of 8/9 ouder dan ons, die fietste regelmatig rondjes in het Kempke en soms stopte hij ergens keek wat rond en fietste dan weer verder. We waren natuurlijk zo nieuwsgierg als wat wat hij daar altijd uitspookte. Het was een van de jongens die ook naar Sjiwa gingen en ja daar werd geblowed. Dus wij hadden een theorie dat hij zijn Stuff in het Kempke verborg en af en toe wat kwam ophalen.
En bijna ieder keer als hij weer verdween rende wij naar die plek om te kijken of we daar iets konden vinden maar nee nooit iets gevonden.




Ook kwamen in het Kempke met de regelmaat van de klok enige verdwaalde types uit Baarlo zoals de oude homoclan ben effe wat namen kwijt maar de oudste van die klub heete Caris met de achternaam en dat was dan ook de meeste directe en goorste. Zijn intresse in ons lag alleen maar in sex en vroeg ons de kleren van het lijf of we al iets deden met meisjes of we ons zelf bevredigden wat uiteraard hevig ontkend werd door ons. En dat was meestal voor hem om ten strijde te trekken tegen ons en een van ons als zwak punt te gebruiken tot dat hij bekende dat hij mastrubeerde. Dan was de man weer in alle staten dat hij gelijk had en kon dolgelukkig vertrekken of wij vertrokken want we werden behoorlijk moe van zijn gezijver altijd. En als je pech had kwam je hem weer na het uitgaan van de buut tegen in de frietkraam van Leike waar hij weer vrolijk opnieuw begon met zijn vragenvuur. Als dat dan homos moesten zijn was dat wel iets wat je niet voor jezelf hoefde te wensen. Dat was natuurlijk ook een punt van bespreking in het kempke wie van ons wel eens homo zou kunnen zijn of iemand van onze leeftijd en hoe dit dan allemaal werkte, vragen vragen vragen.