Walter

Deze entrée is gewijd aan Walter de alcoholist zonder huis wonende overdag in het park en s’nachts mag weten waar. Walter is iemand die meestal dezelfde kleren aanheeft met als opvallend punt zijn lerenhoed. En die hoed stinkt zoals leer doet als je dit niet onderhoud. Om terug tekomen op zijn kleren heeft hij meestal een pak aan. Hij past op de autos in de straat van de Coto de grootste supermarkt van Ramos Mejia. Hij heeft een kaartje om zijn nek hangen dat zegt dat hij geautoriseerd is door de stad om dit te doen alles geschreven in een soort kinderhandschrift. Wat hem nog meer betrouwbaar maakt om op de auto’s te passen is dat hij sinds een half jaar nonsjacos om zijn nek heeft hangen en bij tijd en wijle zie je hem hier mee oefenen en vreemde oosterse standje op de stoep doen. Hij staat bij de remis, soort Taxi, op de wacht tot de klanten terug komen zodat hij om een peso kan vrgen. Als hij het een en ander bij elkaar heeft koopt hij goedkope wijn en doet deze over in een plastice fles alsof het cassis is. Die bestaat hier trouwens niet, cassis. En na enige tijd kun je hem liggend op een van zijn favoriete banken van het park zien liggen in meestal zeer vreemde houdingen. Zijn hoofd hangt in de lucht en steunt nergens op, erg apart. Ook heeft hij 2 honden waarvan een op een lassie hond lijkt en de andere iets kleiner op een bijelkaar geraapt iets. Beiden hebben dezelfde afwijking en dat is dat ze een van de achterpoten optrekken als ze rennen. Daar is iets mee, duidelijk. Onder de autogekomen ofzo ik weet het niet, maar goed. De honden krijgen regelmatig een plastic bakje met eten die daar iemand voor hun neerzet. Verder moeten ze de hele dag rondneuzen om hun zaak bijmekaar te schrapen. In het begin dat ik Mumi, onze hond, daar uitliet zei Walter altijd hallo tegen mij totdat Anyi me een keer vergezelde en dit hallo ritueel zich weer voordeed. Anyi vond het maar niets met mijn nieuwe vriend. Ik begreep na een tijd wel waarom dus maar effe kappen met het contact. Walter had er verder weinig last van die keek me altijd maar wezenloos aan zoals altijd en vond het wel gebakken. Een tijdlang had hij ook een matras onder zijn favoriete bank liggen waarna deze na enkele maanden op het gras gelegd werd voor de honden, hem heb ik er nooit mee zien slepen. Verder betrapte ik Walter erop dat hij ook nog een ander baantje heeft, in dezelfde blok laat hij honden uit, voor geld neem ik aan.




Verder zag ik hem een paar keer in de vroege morgen bij een videoclub waar hij met een fles bier een video stond te kijken met de eigenaar. Hierbij moet ik wel opmerken dat die keren dat ik hem zag dat het slecht weer was. Een van de laatste weken die ik doorbracht in Ramos Mejia waren zeer opmerkelijk aangezien hij in de morgen een emmer met water voor zich had en zich zat in te zepen en zich hierna ook nog begon te scheren. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat hij zijn onderbenen ingezeept had opmerkelijk was dat zijn onderbenen blauwzwart waren dat was wel effe slikken. Op een gegeven dag kwamen we bij zijn bank en er stond een politie auto voor. Aan de andere kant is een garage en hieruit werd iemand gedragen en opgeladen in de open bak van de politie auto en met zwaailichten en het nodige geluid weg gereden. Wie het was was niet duidelijk maar de kans was groot dat het onze Walter was. De opvolgende dagen geen Walter ayayaya. De 4de dag was hij weer terug en of hij dit nu was of niet zal een vraagteken blijven. In ieder geval Walter het ga je goed in Ramos en hoogstwaarschijnlijk zal ik daar niet meer wederkeren om je aan te treffen, het beste jong.