Sjiwa deel1

Sjiwa was iets onbereikbaars omdat ik hier te jong voor was. Maar de magie van de rondhangende langharige jongeren op zondag voor de ingang al rokende en met een pijpje heinenken in de hand tergde behoorlijk de fantasie van een 14 jarige. Het zou nog een hele tijd duren voordat het voor mij de tijd was om daarbij te kunnen horen. De eerste aanlopen waren er bijvoorbeeld met vastelaovend dan kon je wel eens de kelder in lopen zonder dat je er weer meteen uitgedonderd werd. De grootste zorg was, wanneer zou er iemand optreden tegen mijn nieuwsgierigheid. Wat me bij de eerste keer opviel was dat het gewoon een geschilderde ruimte was met een paar echte mooie schideringen. En niet zoals in een café. Zo uit mijn herinnering waren de schilderingen van enkele hoezen van platen, nu moet ik dan wel gaan gokken of het iets van Wishbone Ash was of aanverwanten in ieder geval rockbands uit de 60tiger begin 70 tiger jaren. Een ervan als je van de trap binnen kwam met de bar aan de linkerkant rechtvooruitkijkend was een fantasienatuur weergave met een hert erop. En als je rechts door de halfronde opening door schravelde, het leek wel of ze hier een opening doorgebroken hadden, kwam je bij de voetbaltafel uit. Aan de zijkant waren 2 gaten waar je naar boven kon kijken en ik dacht ook naar boven kon klimmen via een in de muur bevestigde ijzers. Later zou hier een groot gat gemaakt voor een echte trap naar beneden. En dan kwam er wel eens iemand die je vroeg hoe oud je was en dan kon je weer naar boven naar de stichting open jeugd en jongerenwerk, Baarlo zoals dat toen heete. Het was in ieder geval voor de iets jongere Baarlonaren onder de 16.



Vastelaovend daarboven voor de minderjarigen was ook wel iets uit een jaar speciaal dat ik gedanst hebt onder de sterren van Straolen dat ik er duizelig van werd. Vooral de Venloose liedjes werden gedraaid met af en toe een Van Duin en een Rosamunde van Danny Christiaan. Vastelaovend in grote circels de benen naar voren gooien zoals de dansmarietjes. Het werkte behoorlijk verslavend en ik wist ook van geen stoppen. Het treintje was wat minder met dansen al lag dat er natuurlijk aan wie je voor of achter je had. En dan was het alweer tijd om naar huis te gaan. Dat jaar van het oneindige dansen had ik ook een paar biertjes gekregen van Cor van de melkboer die een grotere broer had en ons voorzag van dit vocht. Een rare smaak die na enige tijd naar meer proevde. Die grote broer zorgde er ook voor dat we effe de kelder in konden. Dan ging me het roken iets beter af.
Een jaar werd ik zelfs door die organisatie gevraagd om de raad van elf te ondersteunen met mijn zijn. Wie er op dat moment prins was weet ik effe niet meer maar wel dat we overal heen werden gebracht, naar de echte prins in zaal Habets en dat soort flauwekul. Ozze Piet zat ook in de raad van elf dat was wat minder maar ik had er braaf weinig last van de man. We hadden het strengste verbod om te drinken voor 21.00 dacht ik of in ieder geval bij sommigen bezoeken die verplicht waren. Uiteindelijk kwam het hoogtepunt we zouden ook in de optocht meedoen en wel met de wagen van de jeugdprins van HoutBlerick. Het was allemaal prachtig alleen dat we niet met iets konden gooien zoals je op de Duitse televisie zag dat was wat minder maar goed. Dat raad van elf gebeuren gaf wel een leuke postitie in het hele Vastelaovend gebeuren. Maar ik vond er vrij weinig aan en dat was ook meteen mijn laatste jaar dat ik Vastelaovend gevierd heb. In dat zelfde jaar vierde Sjiwa ook hun 5 jarig bestaan en daar staat me wel het een en ander van bij. Ten eerste werd het hele dorp uiteraard bezig gehouden met wat er wel niet allemaal bij het Kempke ging gebeuren. Wij met onze dagelijkse Kempke klub zaten uiteraard op de eerste rang en konden de ontwikkelingen perfect volgen wat de vrijwiligers van Sjiwa allemaal uitspookte om die tent opgezet te krijgen. Alleen ons uitzicht was nu een beetje verstoord met die achterlijke tent voor onze neus.



De reclame die voor die dag gemaakt werd kwam je overal tegen ze hadden zelfs stickers gemaakt ter grote van een knaak en die zat dan ook regelmatig in de beurs, een Sjiwa knaak. Op een vrijdag toen ik terug kwam van school, LTS Tegelen stond ik op het veer en werd ik in het Engels aangesproken en gevraagd waar Baarlo was. Er zaten allemaal punkers in al was dat begrip toen nog niet uitgevonden, en ik zag een sticker die zei Boomtown rats, nog nooit van gehoord van die lui maar ik kon hun wel vertellen dat ze alleen maar rechtdoor hoefde te rijden dan kwamen ze vanzelf in Baarlo uit. Ik dacht al meteen die wil ik zien als ik de deur uit kan sluipen thuis. Wel grappig dat het met de Boomtown rats en Bob Geldoff effe iets anders afliep dan alleen spelen op lokale festivalletjes al zou het nog een paar jaartjes duren voordat het zover was met hun roem. Met de openingavond was het zover eerst speelde de Sjiwaband wat ik wel helemaal prachtig amateuristisch lache vond. Met radio versterkers en wat geimproviseerd spul werden er wat nummers gespeeld. Ik weet nog wel dat het een prachtige avond was het zal wel in augustus of september zijn geweest schat ik. Tijdens het spelen werd er ook aandacht gevraagd voor het overlijden van 2 Sjiwa vrijwilligers Sjaak Sanders en Piet Lenders. Deze waren tijdens een tocht door noord Limburg, om posters van het festival op te hangen, onder de trein in Sevenum gekomen. Dit ging aan mijn hart beide kende ik een beetje zoals Piet Lenders die de broer was van mijn toemalige vriendje Dreeke en Sjaak Sanders kende ik als achterbuurjongen van de Napoleonsbaan. Ik heb nog steeds hun gezamelijke overlijdens afscheids brief van de familie. Toen de Sjiwaband klaar was werd het voor mij ook zowat tijd om naar huis te gaan. De volgende dag meer. De start van de zaterdagavond kan ik me niet meer herinneren maar wel het moment dat ik naar huis moest om half elf of elf uur en dat ik dat toch zeker niet ging doen want er zouden nog enkele bands komen die ik graag wilde zien en er waren ook nog wat vriendjes die langer mochten blijven al moesten die ook rond 12 uur nokken. Daar stond ik dan alleen naar een of andere waanzinnige swingende band te kijken met saxofoons en trompetten een super rock geluid… ik ben niet zeker of het Alquin was maar dacht van wel. Ja en daarna naar huis ik werd opgewacht en me werd medegedeeld dat het de komende weken braaf thuis blijven was. Dit was nu niet echt iets nieuws maar goed best vervelend dat op tijd thuiskomen altijd.

"Klik op de foto om de text te kunnen lezen"