1979

Met Ger en Harrie maakte ik heel wat dagtripjes in de auto van Ger’s vader, dit was een nieuwe Mazda en die rook heerlijk van binnen. Ger maakte casettes voor ieder reisje zodat we steeds weer verrast werden met zijn nieuwe aanwinsten van muziek. Naar kermissen, jongerencentra’s, festivals al deze zaken ondernamen we in die auto. Geregeld werd er gestopt op een parkeerplaats om een blowtje tot ons te nemen in de vrije natuur. Dat blowen ging niet onopgemerkt aan mijn ouders voorbij in ieder geval niet aan mijn moeder. Zij probeerde regelmatig een conversatie op te starten als ze maar ook iets merkte dat ik anders was in mijn gedrag. En meestal had ze dit wel goed in de gaten. Tot op een dag ze wat wiet gevonden had en het bewijs er echt was. Ze liet me dit zien van; nu geen gezwam meer en vertel op. Uiteraard was ik zelf al behoorlijk ingelicht over het wel en wee van drugsgebruik aangezien dit item hoog op de conversatielijst stond van onze vriendenclub. Alles werd geanaliseerd en gespeculeerd als we er niet precies wisten hoe of wat. Ik legde mijn moeder uit dat wiet softdrugs was en ongevaarlijk niet zo gevaarlijk als alcohol bijvoorbeeld. Mijn moeder kon zich daar wel in vinden en er werden geen vragen meer gesteld. In de tussentijd had ze zelf wel wat informatie opgedaan over hoe en wat met drugs. Een tijdlang ging ik ook veel om met Wiel en Johan die bijna ieder weekend naar Antwerpen gingen, Plein "De Waag", dit was wel het punk episch centrum van Belgie. Je had er wel een bar of 8-10 waar alleen punk en new wave gedraaid werd. En uiteraard duchtig gebruikt werd, niet alleen blow maar vette hard drugs noem maar op. Van heroine, had ik al gezworen om af te blijven, maar cocaine en speed mocht ik graag gebruiken, dit werd behoorlijk aangeleverd door Martin en Theo die inmiddels al behoorlijk in de problemen hierdoor zaten. Door Wiel en Johan werd voorgesteld om een huis te gaan huren wat ik wel geslaagd vond. Het werd tijd om te nokken in Baarlo en weer de vrije wereld in alhoewel ik nog wel aan het werk was bij de Globe. Uitendelijk vonden we een huis in Kessel, behoorlijk groot, waar Wiel, Lee, Johan en ik zouden intrekken. Met moeders naar het tref wat net open was, nieuwe winkel, en daar alles goedkoop ingeslagen voor mijn slaapvertrek en handoeken. Het spul heb ik gebruikt tot het moment dat ik naar ARgentinie vertrok. S'morgens werd ik afgehaald met het busje van de Globe en s'avonds weer terug gebracht. Rond die tijd dat ik weer terug kwam in Kessel was er behoorlijk leven in ons huis. Een paar maanden later had het huis zich getransformeerd tot een drugshol en daar was ik me eigenlijk maar half bewust van. Ik had mensen uit Venlo leren kennen uit de kraakscene en muziek. Dus Kessel boeide me minder en minder, al zag ik uiteraard dat het daar met enkele behoorlijk in de fout liep qua drugs gebruik. Op het juiste moment ben ik vertrokken naar Venlo om met enkelen een pand te gaan kraken. En in de tussentijd op en neer naar de Globe. Mijn drang om meer vrijheid te hebben werd behoorlijk verstoord door het werk bij de Globe, ik moest toch nog iets verzinnen om dit te veranderen. In de tussen tijd was mijn gebruik van speed ook behoorlijk verveelvoudigd en kon zeggen dat ik hier wel een probleem mee had. Tijdens het werk bij de Globe gebruikte ik ook regelmatig en op het moment dat ik een Surinaamse colega kreeg werd er behoorlijk geblowd tijdens het werk. Dit kwam me wel duur te staan. Op het moment was ik gieter met Sam, Surinaamse colega, en we vulden de kleine kastjes er vrolijk me vol. We hadden uiteraard speciale kledij en laarzen die voor deze arbeid geschikt waren. Die ene keer kwam ik bij een kastje dat ik aan het vullen was, zo stoned als een aap, voelde ik het warm worden aan mijn voeten, bleek ik wat vloeiend ijzer in mijn laars geschud te hebben, geniaaal!! De overal in de laars geduwd in plaats van over de laars. Als een haas de laars uitgetrokken om die typhus hitte van me af te krijgen. 3de graads verbrand aan de rechterkant van mijn rechter voet. Je kunt het nog steeds redelijk zien nu.
2 weken thuis.



Een half jaar later, ik was al van baan veranderd binnen de Globe, moest ik gietstukken stralen. Daar zaten regelmatig wat tijden tussen dat je niets te doen had. En met Sam smoketen we er nog vrolijk op los. De oven was ook een prachtig plaats om stoned weg te dromen, al die spatters van vloeibaar ijzer, prachtig om te zien. Maar niet te dichtbij anders kunnen er ongelukken gebeuren. Als de oven leeggelopen was werd het gat gedicht met een prop klei. Dit werd gedaan met een lange ijzeren staaf van een meter of 3. Die keer stond ik dus te dichtbij waar op het moment de man met de staaf zich draaien om deze weg te zetten raakte hij me in het oog. Om duidelijk te zijn het ooglid, het bloeide enorm en ik zag niets met mijn rechteroog, lichte paniek ik dacht dat was mijn rechter oog dus, shit. Naar de eerste hulp in het ziekenhuis in Tegelen. In de wachtkamer wachten op mijn beurt, het was niet geweldig ernstig aangezien ik het bloeden kon tegen houden. Op een gegeven moment hoorde ik van afstand een geschreeuw van heb ik jou daar. Ambulance personeel rennend met bed op wielen. Voor mijn neus voorbij zie ik iemand in het bed en een losse hand op de buik gelegd, bizar gebeuren. Ik vond me gelijk niet zielig meer en bleef de rest van de opvolgende dagen met een knoop in mijn maag rondlopen. Mijn ooglid werd dichtgenaaid en ik kon weer naar huis voor een paar dagen.